Tog'larning milkini yoradi gullar
* * *
Chayqab yuborilgan hayratim qadar
Quyqasin tinishin jim kutgan viqor
Faqirning kiftidek cho'kar do'ngliklar
Oqro'mol cho'qqilar hamon azador.
Eshilib, afsona aytgan har shamol
Maysa peshonasin terlatgan bir on
Qaydadir, beshikda umid tebratib
Alla o'rniga ham she'r aytar juvon.
Tog'larning milkini yoradi gullar
So'zlar-la sug'orgum shomni so'nggi bor
Jim,
Hech so'zlama
Hayrating to'sha,
Burning achishguncha havoni sipqor.
* * *
M. Svetayevaga
Ko'zingdagi g'amning rangi eskirdimi?!*
Halovat suqilib kirar tobora.
Nega anduhlaring umid rangida
Oyning o'n beshimas, o'ttizi qora.
Nahot, taqvimingda baxtli sana bor?!
O'ylardim: azobga qorilgan loying.
Hissiz shimoldagi do'ng qabrdamas
Erkning tig' yetolmas ko'zida joying!
O, sen fuqarosi emasding Yerning
Hislaring – samoviy, makoning – yanglish.
“Senday yuraklarni asrab qolmagan
Dunyoga har kuni o'qiyman qarg'ish”.¹
Tug'yon umidingda ming bitta yamoq
Daftarim qatida g'am atak-chechak.
Ehtimol, she'rlari ko'zga aylanib
Sendan hamon maktub kutar Pasternak.
Ko'zingdagi g'amning rangi eskirdimi?…
* Muslimbek Musallam misrasi
* * *
Kun-bakun yotsirab boradi hovli,
To'lar dimog'imga unsiz xo'rsiniq.
Olov qucholmagan eski tandirda
otamning bardoshi ― nam tutantiriq.
Bobo, dim shaharda aynidi hislar,
Gullar nuqsida ham serbezak tartib.
Tuproqsiz yo'llarga sochilgan izlar,
Quyoshsiz nurlarni ko'ryapman tatib.
Tegmaydi boshimga bunda yulduzlar,
E'tiqod kaftiga yopishar gumon.
Faqat, joynamozing ustida qolgan
Bir siqim tasbehga qamalgan iymon.
Hazin oyatingni qadasam kentga
G'irrom nigohini tikadi zog'lar.
Sening ildizlaring jim tilovatda,
Qiblangga aylanib bo'lganmi tog'lar?
* * *
Bir hovuch haqiqat sochib kiftingga,
mehrobing poyiga ko'mganda quyosh,
hamiyating yuvib tushirsa yuzdan
sag'ir, loyqa yosh…
Tushing xo'rsinig'i allalab tunni
oymomo ho'ngrasa, chiqmasa-yu un,
qon-qoningga botib, omixta bo'lsa
tomiringda tun.
Shuuring bir zumga ijara olsam,
Kezinsam, xotiring to'kmasa ohor.
Faqat tush faslida yashasak, zinhor
kelmasa bahor.
Namozshom gullasa, hislaring gulgun,
Sug'orsang shudring-la qaqroq hushlarni,
Toabad yashirsang ko'zing burchiga
moviy tushlarni.
* * *
Sen g'ujur urug'in qadading tog'ga,
men kentlarga sochdim to'zg'oq izlarim.
Onam tongga qimiz suzib bergan payt
lablari tamshanib qoldi hislarim.
Aka,
qaqshab ketdi mudroq tizlarim.
Sukutga chayilgan masrur cho'qqining
ko'zimga enishi endi dargumon.
Qara, mung'aygancha turar ilvirab
Yulduzi sanalmay qo'yilgan osmon.
Hayhot,
kunlarimning rangimi somon?
Hayrati yamoqli ko'zim burchida
o'zining qonini sipqorgan hadik –
Bobom yasab bergan halinchaklarda
samoga orzusin ortgan bolalik.
Nahot,
tog'larning ham ko'zi jolali?
Men kentlarga sochdim to'zg'oq hislarim…
* * *
Ko'zlaringning nuri tuyqus titrab ketar,
So'zing ― kimxob, kiyib olar bezovtalik.
Mujgoningning ich-ichiga botib ketar
quyuq hadik.
Ufunatning isi kelar g'amlaringdan,
qidirasan bo'shliqlarning tinig'ini.
Boraman ortingdan izma iz terib
hislaringning sinig'ini.
Shuuring chayqatar har tunda birov,
g'orat qilib olovrang tuyg'ularingni.
Endi unga ― tunga etasan nisor
loyqalangan kulgularingni.
Samoni tizlatar bir kaft og'rig'ing,
yulduzlar oyga yo'l ochar ko'zingdan.
Sen esa yashaysan erkni qizg'onib
O'zingdan!
* * *
Borliq
tun tilida shivirlar hazin,
Onamning allasi tuproqqa qular.
Yulduzning yuziga parda tortgancha
Lapanglar yomg'irga yukli bulutlar.
Shu kun
g'o'r qismatim chayilar tunga
Tushning kissasiga qamalar kuzak.
Dilpazir oy bilan she'r aytib chiqib,
tong otgach piqillab yig'ladi yurak.
Yurak —
taqvimlarni mensimas shahar,
Lahzani tomirga joylagan tanmi?
Onam quchog'ida pishib yetilgan
Halovatning so'ngaklari mo'rtlashganmi?
Yurak —
taqvimlarni mensimas shahar…
Navro'za Mahamadxo'jayeva
Navro'za Mahamadxo'jayeva — Bo'stonliq tumanidagi G'azalkent shahrida tug'ilgan. She'rlari viloyat va respublika vaqtli matbuot nashrlarida e'lon qilingan. Alisher Navoiy nomidagi Toshkent davlat o'zbek tili va adabiyoti universitetining filologiya fakulteti talabasi.