Maysalar sochida yarqirar shabnam
Sharifa SALIMOVA
(TO'RTLIKLAR)
Ko'z ochsam, poyonsiz yo'lni ko'raman,
Quyosh yuzin yuvgan ko'lni ko'raman.
Vatan, tonglaringda yurt tinchin so'rab,
Duoga qo'l ochgan elni ko'raman.
* * *
Kimningdir kiprigi iztirobdan nam,
Maysalar sochida yarqirar shabnam.
Axir ko'z yosh senga Alloh tuhfasi,
Qo'y, bir nafas g'amni unut, ey odam.
* * *
Samoga yuz tutsang, yog'ilmoqda nur,
Quyoshning mehridan topasan huzur.
Shukur qil, dunyoga kelganing uchun,
Qalbning tayanch o'qi, aslida, shukur.
* * *
Nechun sen shunchalar chekasan fig'on?
Go'yo dunyoda yo'q shodlikdan nishon.
Umr — g'animatdir, oh deyolmaysan
Ajal tulporiga qamchi urgan on.
* * *
Dunyo turfa rangga bisyordir g'oyat,
Turfa fe'l insonlar biram alomat.
Dunyo bozorining turfa moli bor:
Bir yon adolatdir, bir yon adovat.
* * *
Umr poygasida uloqchi otlar…
Hilpiroq maysalar — yashil qanotlar.
Tulporu maysada g'oliblik tug'i,
G'olibdir kibrini sindirgan zotlar.
* * *
Boshimni yorganda do'stimning toshi,
Kaftimni kuydirdi ko'zimning yoshi…
Yurak, buncha azob tortaverasan?
Manguga botdi, deb do'stlik quyoshi…
* * *
Har safar yuragim sen qon qilasan,
G'arib ahvolimni yomon qilasan.
Men sukut saqlayman: yig'lar yuragim,
Bilmam, tokaygacha armon qilasan?
* * *
Ey, do'st, o'tar tunlar, o'tar kunduzlar,
Dunyodan kim quvonch, kimdir g'am izlar.
Kel, bir nafas dunyo g'amini unut,
Tobora qisqarar biz solgan izlar.
* * *
Koshkiydi, ming dilni baxtiyor etsam,
Ko'z yoshini artib, ko'nglin shod etsam.
So'ng muqaddas Ka'ba tufroqlarini
Ko'zimga sursam-u, jim faryod etsam.
* * *
Shunchalar ezildim, yurak bo'ldi qon,
Topilmadi “holing na?” degan inson.
Nogoh ko'rib qoldim, ko'zim yoshiga
Jajji go'dak boqib turardi hayron.
* * *
Bir umr siz otda. Piyoda chopdim,
Hasrat ado qilgan gul ko'zin yopdim.
Evoh, bu ne tilsim, ey dunyoyi dun?
Ko'ksingdan na orom va na baxt topdim.
* * *
Nahot shu men bilgan adolat bog'i,
Ko'rsang, farishtaga do'nar siyog'i.
Botinida shayton sizga qo'l berdi…
Eng katta xatongiz shu bo'ldi chog'i.
* * *
Uloqchi otlarni ayangiz biroz,
Ularga berilgan umr juda oz.
Bu dunyo ko'pkari… Shul ekan qismat,
Hadeb qamchi urma sen, ey, chavandoz…
* * *
Daraxt, kel, ikkimiz o'rtoq bo'lamiz,
Sirdosh novdalar-u butoq bo'lamiz.
Kel, qo'lingdan tutay, ketdik piyoda,
To qiyomat qadar hamroh bo'lamiz.
* * *
Bir kaft tuproq olib, surdim ko'zimga,
Yomg'ir tomchilarin sezdim yuzimda.
— Eh, bolam, bu tomchi ko'zimning yoshi…
Boqsam, onam kelar edi izimdan.
* * *
Men bir otash edim, muzga aylandim,
Men bir bahor edim, kuzga aylandim.
Samoga boqqandim, jilmaydi quyosh:
— Kechir, yorab! — deya so'zga aylandim…
* * *
— To'xtang. O'tib olay. Shoshyapman juda…
O'zmoqlik azobi chiqar avjiga.
Elkasin qadamlar qabartsa hamki,
Zinalar vazmin va juda osuda.
* * *
— Yaproq, nechun xazon bo'lmoqqa shoshding?
Bezading ona yer tufroqlarini.
— Axir men onamning poyiga shoshdim,
Bir bora o'pay deb oyoqlarini…
* * *
Osmon keldi yerga engashib…
Ko'zlariga dunyo tor edi.
Birdan dunyo ketdi kengayib:
Qorachig'da… Osmon bor edi…