Дил тубида овозсиз фарёд
Муаллиф ҳақида:
Муҳайё Рустам қизи – 1973 йилда Пахтачи туманида туғилган. Навоий давлат педагогика институтини тугатган.
Навоий вилояти телерадиокомпанияси, вилоят “Дўстлик байроғи” газетаси, “Ёш куч”, “Ғунча” журналлари, Республика ёш ижодкорлар кенгашида ишлаган. Ҳозирда ЎзЛиДеП Навоий вилояти кенгаши ахборот хизмати раҳбари.
Шеърлари Республика ва хориж матбуотида эълон қилинган.
ҚОРМАЛАК
Тўзғиб-тўзғиб бўралайди қор,
Оқ кўйлагин кийади шаҳар.
Аёл эрин ишга кузатиб
Деразадан термулар саҳар.
Баланд уйлар,еттинчи қават,
Қордай оппоқ, ҳарир кечалар…
У аёлнинг сочлари каби
Оқаради сокин кўчалар.
Жилмаяркан аёл ойнадан,
Эр ҳам қара-аб қўяр тепага.
Тўрт фаслда адашмади ишқ,
Тўрт фаслда меҳр энага.
Ташқарида ёғаётган қор –
Икки дилнинг майин изҳори.
Мусаффо тонг ойдин кўнгилнинг
Отаётган кумуш наҳори.
Қор тинмайди… Аёздан пана
Оппоқ-оппоқ бўралар хаёл.
Бир оташин ўйларга чўмиб
Деразада эрийди аёл.
* * *
Бармоқларим сочилиб кетди
рутубатли фасл қаърига.
Мен баҳор деб ўйлабман қишни.
Ниҳо-оятда узоқ янглишдим,
ёриб кириб муз қатламини
маҳобатли улкан кемадай.
Ортга йўл йўқ, осмон ҳам бекик.
Ахир сочим гуллади қийғос
Қояларга санчилди умрим.
Фақат қушлар…
Қушлар бор кўкда,
орзиқтирар мудом хаёллар.
Дил тубида овозсиз фарёд.
Юрагимдан уфурар афсус,
муҳаббатинг – абадий музлик.
Нега мени танладинг,нега?..
* * *
Унутиб қўйибман исмимни,
Ким деб аталишим билмайман.
Сўнгги йиллар китобин титиб
тополмадим ҳеч қурса ўзимга таниш исмни.
Қанча йиллар ўтди.
Ҳеч ким чақирмади,
ҳеч ким чорламади
биров сўрамаган исмимни
бир умрга унутиб қўйдим.
Олис қишлоқдаги
пахса девор ёнида
тахта ўтирғичда ўтирган
бир чол ва бир кампир юрагида қолиб кетди У…
* * *
Мен сенга етмадим
Ўзимдан кетиб,
Юрагимга тушди бир ҳовуч ёғду.
Икки шаҳло кўзинг ёнди кўзимда.
Сенга етмадим.
Кўзларимда ёндинг, мен кўзингда йўқ.
Сенда йўқ эканман, ўзимда ҳам йўқ.
У кеч энг бедаво телбаму эдим,
Сен меники дедим, меники дедим,
Сенга етмадим.
Эй, ёр,
Эй, менинг дилозор ёрим,
Эй менинг аввалим, менинг охирим.
Руҳимни самога бердим,
Бағрим тупроқда
Ўз бошимга етдим,
Сенга етмадим.
ОЙ СОҲИЛИ
- Маъюс ёлғизликка
Куй чалар кеча,
Сукут тўлқинида
нур оқизар ой,
Кўк қаърига тортди диққатим.
- О-о,
нақадар тубсиз зулмат бу…
Кўзларимни қаритди жимлик,
Юрагимни ялади ваҳшат.
- Мен Осмонга
бир томиб кўрдим.
Осмон чуқур… Жудаям чуқур.
- Сенсиз қандай яшайин энди?..
Сенсиз қандай яшайин энди?..
Бирам сокин Ойнинг шуъласи…
* * *
Бу кеч менинг тушимга кирди,
Осмондан узилган юлдузлар.
Мунаввар тунларни изладим.
Ҳансирайди теграмда хотир,
Чайқалганча хаёл сатҳида
Уу-увв, мастон дилимни истадим.
Болғалайди руҳимни дунё,
Манглайимга ғам қоқар ҳаёт.
Тоғ ясадим қийилган жондан.
Қонаб кетди қорачиғларим,
Тун қаърида мажҳул тахайюл.
Мен оғи-ир ҳавога йўлиқдим.
ТУНГИ ХИРГОЙИ
Кўкси йиртиқ юлдузлар
ёқаларин ямайди.
Бир қиз сочини шамол
Тили билан ялайди.
(Шомда уфқ рошига ўрнатинглар чимилдиқ…)
Итлар ҳурар бетиним,
Манзилга чорлов шудек.
Ҳаяжонда энтикиб
йигит кийади этик.
(Ороланар кўкда Ой.)
Юраги идрар қизнинг,
Сойга думалатар тош.
Кўзидаги тўлқиндан
юзларига томар ёш.
(Шунча олисми Осмон?.)
Ишққа мубтало йигит
бармоғини тўғрайди.
Қони оққан бармоқлар
қиз сочини сўрайди.
(Оёқ из ботмас Ерга…)
* * *
Кўзим ғамга тўлди, кўнглим қайғуга,
Ҳорғин хотирамда сўнгсиз пушаймон.
Умр ўтиб борар, тўймай туйғуга
Ва билъакс бахт истар юрагим ҳамон.
Ҳамон парвоз этар руҳим қушлари,
Ҳамон тилагимнинг чегараси йўқ.
Ҳамон илҳом қилар орзум тушлари,
Ҳамон ҳаётимда бинафша кўк-туғ.
Яшил дунёларни чертаман такрор,
Тангрим, толеимнинг даричасин оч.
Сезяпман, севгидай келмоқда баҳор,
Ҳар битта бармоғи – гуллаган оғоч.
* * *
Хитой чиннисидай
софдир юрагим.
Узлуксиз жаранглар
бир марта чертсанг…
Бодом гулларини
ургандай совуқ
санчилганда гарданимга
қисмат тиғлари.
Замҳарир ялаган идишларимда
совумади сенинг насибанг.
Қайноқ муносабатимдан
асло титрама.
Фақат эҳтиёт бўл
тушиб кетмасин
кафтинг чизиғидан
менинг сийратим.
Мен – гуллари оғирлик қилган
сопол гулдон каби
индамай
бўлиниб қўя олмасман.
Хитой чиннисидай
тоза юрагим…
* * *
Кеч куз… Барглар тўкилди эссиз,
Борлиқ узра тахайюл ҳоким.
Япроқларни кузатиб унсиз
ёмғир бўлиб йиғлаяпман жим.
Ана мезон учар тентираб,
хаёлимдай кезади насим.
Ҳу-ув самода парқудай оппоқ
булутларга келар ҳавасим.
Сариқ денгиз – хазон чайқалар,
мискин наво – тебранади боғ.
Орзуларга қиличлар қадаб
хўшлашади сокин тийрамоҳ.
Дилгир ҳаво-мен каби мулзам,
қуёш ишқи бағрини тилган .
Балки бахтли бўлардим мен ҳам
учи-иб кетсам турналар билан.
Кеч куз… Барглар тўкилди эссиз…
* * *
Мунис туйғуларни ғижимлар озор,
Қоп-қора зулфларда қўним топди қор,
Бу масрур дунёда мажруҳ муҳаббат
Унутилди баҳор, унутилди ёр.
Кўзимни беркитдим кўз ёшим билан,
Хиёнатинг ёпдим бардошим билан,
Сўнгсиз умр кўрдим ёш бошим билан
Унут бўлди баҳор, унут бўлди ёр.
Эй,сас бер,овоз бер, руҳимнинг рози,
Чорбоғимда меҳмон гулнинг пардози,
Дил чалса боз ишқнинг такрорин, созин
Уни тилди баҳор, уни тилди ёр.
Агар қайта олсанг омондир боғим,
Юрагим – аламдан қотган қадоғим.
Қўрқма, қўлимдаги тошмас, сабоғим
Унутилган баҳор, унутилган ёр.
Ҳали оқ олмадай гуллагим келар,
Умримни ифорга белагим келар,
Ўзимдан ҳам аввал тилагим келар
Унутмаса баҳор, унутмаса ёр.
Сенинг заққумингни ичдим абгорман,
Таназзул бу ҳаёт, менда душворман,
Токи мастон ҳуснинг, лутфингда борман
Мени унутма ёр, унутма баҳор.
МУСОФИР ЎЛАН
1
Самарқандда
саккиз йилдан буён,
иссиқ кўрпасига ўраниб
соч-соқоли қордай оқарган
оппоқ отам бор менинг.
Самарқандда
оқ булутдай оппоқ отамнинг
момиқ кўрпаларин қавиган
дуолари қуёшдай қайноқ,
илтижоси нур каби заррин,
меҳри алангага ўхшаган
кундайин нурафшон энам бор менинг.
Самарқандда
ўша оппоқ отам билан иссиқ энамнинг
тақдирини куя еб қўйган,
қисматига бит оралаган
холис хаёл ўғли –
жабрдийда падарим бор менинг.
Самарқандда
ҳилпираган байроқчалар – жон жигарларим,
нажиб алифболар – юлдузчаларим,
офатижон синглим, шўх укаларим —жажжи мамлакатим бор менинг.
Самарқандда…
2
Жаранглайди хотира,
Потирлайди хаёлим,
Кўкда зангори ҳилол.
Кўзим учди – жуфт турна,
Кипригим қоқди шамол.
Чайқалар кекса денгиз.
Муҳайё Рустам қизи