Бош Қомусимиз — иқболимиз гарови

2016 йилнинг кўклам пайти эди. Узоқ қиш­лоқдан Тошкентга, собиқ маданият вазирлиги тизимида ишлаш учун келганман. Вазирлик тизимидаги Халқ ижодиёти маркази Навоий-30 да жойлашганди. Бир танишимнинг тавсиялари асосида ишга кирдим. Яшаш учун эса узоқ қариндошимизнинг уйига, аниқроғи Тошкент вилояти Чиноз туманига жойлашдим.

Ҳали талаба ҳам эмасман. Кетма кет ўқишдан 4 йил йиқилиб, тушкунликка тушиб юрган пайтларим эди. Ҳар тугул шу иш менинг чалғишимга, нимадир қилиб овунишимга, қолаверса пойтахтнинг ҳаёт қозонида қайнаб, тобланишимга сабабчи бўлади деб умид қилганман.

Уйдан чиқиб кетаётганимда ота-онам шунақанги хурсанд бўлиб кузатишганки, гўёки ўғлининг лотореясига пойтахтдан икки хонали уй ва мошина чиққандек.

Шундай қилиб, ишга ҳар куни Чиноздан қатнардим. Қисқа муддатда ишхонам билан бир оиладек бўлишга улгурдим. Бир нечта республика даражасидаги тадбирлар, учрашувларни ўтказиб, қизғин иш палласида эдик.

Афсуски, хурсандчилик узоққа чўзилмади. Икки ҳафталар деганда, кечқурун ишдан қайтаётсам милиция ходимлари тўхтатиб мендан керакли ҳужжатларни сўрашди. Паспортим доим ёнимда турарди, дарҳол узатдим. Танишиб чиқиб мендан пропискамни сўрашди.

Доимий турар жойим Наманган вилояти Чуст тумани эканлиги, бу ерга яқинда ишга кирганим, тез орада вақтинча пропискага қўйдиришимни айтдим.

Улар эса буни тушунишни ҳам исташмади. Мени олиб кетиши кераклигини, икки ҳафтадан бери пропискасиз пойтахтда юрганимни гўёки қонунга хилоф равишда баҳолашди.

Мен эса ишхонамиз бошлиғига, қариндошимга телефон қилдим. Мени олиб кетишмоқчи эканлигини айтдим. Улар орган ходими билан телефон орқали гап­лашишди. Узоқ тортишув, муҳокамалардан сўнг, менинг “омадли лотореям” омадсиз ютуқ билан якунланди. “Бир кун муҳлат, эртага шаҳардан чиқиб кет” деган дағ-даға билан пойтахтдан “қувилган” эдим.

Чўнтагимда уйдагилар берган уч тўрт сўмдан ортиқча бир сўм ҳам йўқ эди. Бошим қотган. Бир ҳафталик ишхонам ҳам, Чиноздаги узоқ қариндошим ҳам ёрдам беришолмаган.

Шундай бўлса ҳам эртаси куни кетмай, икки, уч кун Қўйлиқда, бир синфдошимнинг акасининг қўлида, у ака устачилик қиларкан, аравада қум ташиб 80 минг сўм ишлаганман. Ва уйимга етиб олганман. Таксида кетсам 20-25 минг сўм бўлади. Арзонроқ бўлсин деб 12 мингга “Дамас”да, орқа ўриндиқда кетувдим. Дамас ҳам Тошкентга материал, кийим-кечак олишга келган сотувчи экан. Беш олти соат орқа ўриндиқда кетишни тасаввур қилаверинг энди.

“Тарвузи қўлтиғидан тушган” боладек уйга кириб бордим.

Ҳам ўқишдан йиқилган, ҳам пойтахтдаги ишидан ҳайдалган йигитнинг қалбида фақат битта савол айланар эди “Наҳот ўз юртимда пропискасиз эркин юра олмасам, устига устак ўқишга ҳам кира олмасам, ўша йили 226 балл билан олий ўқув юртидан йиқилган эдим. Очиғи, роса алам қилган. Тўғри, бошқа жойга топширсам кириб кетардим, лекин менинг мақсадим Тошкентда ўқиш, ишлаш эди-да.

“Қалбдан сўрасанг, юракдан нола қилсанг бутун коинот сен томон талпинади” деганларидек, 2017 йил давлатимиз раҳбари томонидан прописка тизими бекор қилинди, олий таълимга ўқишга қабул қилиш тизими тубдан такомиллаштирилди.

Бу гўёки каминанинг   орзуси эди, аслида эса минглаб юртдошларимиз айниқса ёшлар, ижодкорлар учун прописка тизимининг олиб ташланиши катта янгилик бўлди.

Бир омад келса қўша-қўша келади. Ўша йили Тошкентга, Президент қарори билан ташкил этилган университетга биринчилардан бўлиб ўқишга қабул қилиндим ва пойтахтда иш бошладим.

Ҳаммаси шундай тез содир бўлдики, кўз очиб юмгунча ҳаёт тарзим бутунлай ўзгариб кетди…

Мана 7 йилдан буён пойтахтда ишлаб келаяпман. Биров ҳеч нарса демайди. Формалик акалар йўлда тўхтатмайди, ҳужжат сўрамайди, прописка талаб қилмайди. Эркин ижодингни қилиб, хотиржам нафас олиб, квартирангда бир пиёла чойингни ичиб юрсанг бас.

Ҳаёт тасодифларга, кутилган ва кутилмаган воқеаларга тўла. Бир пайтлар пойтахтдан прописканг йўқ деб қувилган йигит 2021 йилда Президент Фармони билан нуфузли давлат мукофоти совриндори бўлди. Икки марта улар иштирокидаги республика тадбирида иштирок этдим…

Ватандошлар, янгиланаётган Бош Қомусимиз—Конституциямиз, ундаги инсон қадри, унинг шаъни, қадр қиммати ифодаланган моддалар ана шундай тўсиқлардан ҳоли, ёшлар, ижодкорлар, қалам аҳли учун янгидан-янги имкониятлар эшиги бўлишига ишонаман.

Янги Ўзбекистон тараққиётини, Учинчи Ренессанс деган улуғ ғояни амалга ошириш эса сизга, бизга, барчамизга боғлиқ.

Келинг, қўлни қўлга берайлик, бирлашайлик, бир мушт каби жипс бўлайлик! Зеро, Ватан тақдири, Миллат эртаси барчамизга тааллуқли.

Ислом АСИЛБЕКОВ

Янгиликларни дўстларингизга улашинг

Fikr bildirish

Email manzilingiz chop etilmaydi. Majburiy bandlar * bilan belgilangan

20 + fourteen =