Виждон урса қалб ичра туғён…

Фарида АФРЎЗ

Муаллиф ҳақида:

Бўтаева Фарида Қўзиевна ( Фарида Афрўз) — 1956 йили Қўқон шаҳрида туғилган. Қўқон давлат педагогика институтини битирган.

1999 йили Ўзбекистон Президенти фармони билан “Шуҳрат” медали ҳамда 2001 йили “Ўзбекистон Мустақиллигининг 10 йиллиги” кўкрак нишони, 2017 йилда “Дўстлик” ордени билан тақдирланган.

Шоиранинг “Қирқкокиллигим”, “Изтироб кўйлаги”, “Тунлар исёни”, “Кўзим маним…”, “Қурбонжон додхоҳ”, “Ўзимдан ўзимгача”, “Ушшоқ”, “Тасбиҳ”, “Ўша кун бугундир”, “Куздан аразладим”, “Мен, сен, у” сингари шеър ва достонлардан иборат китоблари чоп этилган. Москвада, Туркияда бир қанча шеърий китоблари нашрдан чиққан.

Шоира бугунги кунда Олий Мажлис қонунчилик палатаси депутати. Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси.

Виждон урса қалб ичра туғён…

* * *

Она ер – туфроқ қолиб,

осмон билан овворамиз,

Жон бериб, жонинг олар, жонон билан овворамиз.

Кўзларингга жовдирар,

сарсон висол, саргашта ишқ,

Ёш тўкиб, йиртиб яқо, ҳижрон билан овворамиз.

Теграмизда хур малаклар,

бири сингил, бири ёр,

Инсоф қолиб, инсон қолиб, шайтон билан овворамиз.

Отамиз мезбон эди,

оҳ, онамиз мезбон эрур,

Зор этиб ҳар иккисин, меҳмон билан овворамиз.

Ҳар нафас ёнингда дилдош,

ҳар мушкулотингга ечим,

Яхшилар бунда қолиб, ёмон билан овворамиз.

Чин ҳақиқат йўли бошқа,

чин вафолиқ ўзгадир,

Ҳақ қолиб, иймон қолиб, ёлғон билан овворамиз.

Кўнгли уммон кимсаларнинг

жилғасидин сув ичиб,

Роз қолиб, шукрон қолиб, тўғон билан овворамиз.

Бизни Ҳақ ҳур айлади,

нур айлади, озод этиб,

Ҳар тарафга қулф уриб, қўрғон билан овворамиз.

Ҳар кишики, кўзи очдир,

кўр қилар, тўзони ганж,

Йўл кўрсатар сарбон қолиб, карвон билан овворамиз.

Кимки бизга интизордир,

Фарид Афрўз чин сўзим,

Жоним нисор, чин дўст учун қурбон билан овворамиз.

ОНА ТИЛИМ

“Она тилим!” десам, бирдан,

Турку турон бош кўтарар,

Тош битиклар, Ўрхун хати,

илму урфон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, ногоҳ,

Қад ростлайди “Алпомиш”лар,

“Гўрўғли”ю “Кун туғмиш”лар,

қадим аркон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, ё, Ҳақ,

Мотуридий, Замахшарий,

Бухорийлар қонда ёққан нури

Қуръон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, масрур,

Берунийнинг қомуслари,

Ибн Сино малҳам тутган дардга

дармон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, мағрур,

Ярим жаҳон тилга кирар,

Силсиласи зилзиладай

Соҳибқирон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, абад,

Навоийдан наво келар,

Беш қитъага нур таратган бешта

достон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, шаҳдам,

Саф тортгайдир Улуғбеклар,

Али Қушчи хушин олган юлдуз,

осмон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, ё, Раб,

Сўз ёнади оташ мисол,

Машрабини дорга осган ғофил

арқон бош кўтарар.

“Она тилим!”десам, йиғлар,

Увайсийлар, Нодиралар,

Момоларим назм этган латиф

Ҳўқон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, ўртаб,

Шаҳид кетган Қодирийлар,

Авлонийлар, Усмон Носир, Фитрат,

Чўлпон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, титраб,

Ғафур Ғулом, Ойбек, Қаҳҳор,

Миртемирлар умрин еган буюк

армон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, шаксиз,

Ҳаққим кўпдир дунёларда,

Буюкларни бот-бот берган

покиза қон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, энди

Ўз тилимда Ўз Бекка хос,

Мен сўз айтсам, бани башар,

жумла жаҳон бош кўтарар.

“Она тилим!” десам, бугун,

Аждодларим, қаранг, қаранг,

Яна Шарқдан янгиланган

Ўзбекистон бош кўтарар.

* * *

Алла айтса, миллат онаси,

Юлдузлар пойига тўкилар.

Осмон тушар оёқ остига,

Фалакнинг чоклари сўкилар.

Алла айтса, миллат онаси,

Индамай тинглайди дунёлар.

Дув тўкилар, қоя тошлари,

Шаштидан қайтади дарёлар.

Алла айтса, миллат онаси,

Ватандан хоинлар чиқмагай.

Ўғил-қизи ор деб яшайди,

Келинлар ножинслар туғмагай.

Алла айтса, миллат онаси,

Номуслар янчилмас, қул қолмас.

Ишқ ичра ёнар жўмардлар,

Ва асло аёли тул бўлмас.

Алла айтса, миллат онаси,

Томирда ҳур ҳаёт уйғонар!

Оҳ, аёл, алланг айт, аллангдан,

Аллоҳнинг Арши ҳам тебранар…

* * *

Бургут бўлсанг, самовий парвозингда уч,

Охумисан, тоғу тош қояларинг қуч,

Эй, сен, фитна, разолат – хаёллари пуч,