Учрашув
Улар интернетда танишди. Ижтимоий тармоқда “учрашишди”. Тунни-тонгга, тонгни эса тунга улаб суҳбат қуришди. Қиз кўҳликкина дугонасининг, йигит эса яқин дўстининг суратини юборди. Фурсат ўтиб, ҳақиқий учрашув онлари келди. Йигит учрашув жойида синглиси кимни кутаётганини тушунмас эди…
Сукунат
Унинг исёнкор қалби бор: ҳаётдаги ҳар бир воқеага ўз муносабатини баралла айтади, муаммо ҳақида чуқур мушоҳада қилади, фикрлаш дунёси кенг. “Нега?”, “Қандай?” каби савол — ҳайқириқлари вулқондай қайнайди, лекин бўғзидаги сукунат жарига чўкиб, йўқолади…
Нигоҳ
Маърузада талабаларни тинчлантира олмаётган ўқитувчи дарсни тингламасдан ўз иши билан овора, устидан кулиб, мазах қилаётган йигит-қизларда ёшлигини кўрарди…
Дакки
Яйловда чорвани ўтлатиб юрган вақтда ҳолдан тойган онани тўсатдан ҳўкиз сузиб олди.
— Кўзга қараш керак эди, ойи, — деди барзангидай ўғил тўшакка михланган онага дашном бериб.
Тайтув
— Ассалому алайкум, қўшни, бетобсиз, деб эшитдим. Яхши бўлиб қолдингизми?
— Ҳа, раҳмат. Юра бошладим, анча яхшиман.
— Иссиққина манти пиширгандим…
— Вой, нима қилардиз овора бўлиб?
— Бехижолат олаверинг, овораси бораканми! Ортиб қолгач, барибир совиб қолади, бекорга ташлаб ҳам юборардик…
— …
Алданиш
Такси тўхтади:
— “Қорақамиш”га…
— Ўн минг сўм.
— Етти минг!
— Бўпти, чиқ…
“Кўнгли бўш экан — осонгина кўнди. Кунда 12 мингдан қатнайдиган йўлга 7 минг билан кетяпман”…
“Бошқа вилоятдан бўлса керак, уч минглик йўлга етти минг билан кетяпти” — ўйлади ҳайдовчи.…
Одат
“Тамакининг зарари” мавзуидаги маърузасидан чиққан устоз, сиқилганча устма-уст чека бошлади…
Ношукрлик
Одам яшашга қўрқадиган серҳашамат ҳовлининг юқори қаватидан нола эшитилди: нега жўмракдан иссиқ сув келмаяпти? Нима гуноҳим борки, бунча азоб берасан, эй, Худо!
Мақсад
— Қайси университетда ўқимоқчисан?
— Балл ва пулим етганига-да.
Абдулазиз Аҳмад.