ВАТАННИ КИМ АСРАЙДИ?

Абдумалик билан Ҳулкарой айвончада ёғоч ғиштдан уйча ясаб ўтиришар эди. Машинасини ипидан тортиб юрган Фарҳод ёғоч уйчани атайлаб туртиб ўтди. Ғиштлар зарбдан бирин-кетин ерга сочилди.

— Бу нима қилганинг, Фарҳод? Бу бизнинг уйимиз. Сен уни бузиб ўтдинг,  – деди Абдумалик.

— Ундай бўлса, йўлда ўйнама! – деди Фарҳод.

Болалар ясаган уйчасининг атрофини баланд девор билан ўради.

— Мана энди уйимизни ҳимояладик. Уни ҳеч ким бузиб ўтолмайди, – деди Ҳулкарой.

Кичкина Абдумалик опасининг кўзига қараб турди-да, “ҳимоя дегани нима ўзи?” деганча саволга тутди.

— Бу қўриқлаш, асраш, авайлаш дегани.

— Қўриқлаш нима учун керак?

— Уни бегоналардан асраш учун. Масалан, совуқда эгнимизга қалин кийим кийиб, танимизни совуқдан асраймиз. Яшаб турган уйимизни қўрғондевор солиб, хавф-хатардан ҳимоялаймиз. Ватанимизни эса аскарлар қўриқлаб асрайди, – деди Ҳулкарой. — Акамга ўхшаган аскарлар.

— Эҳ-ҳе, шунча катта ерларни ҳимоя қилишадими?

— Ҳа! Аскарлар кун-у тун чарчамасдан чегараларни қўриқлайди. Унинг ҳар бир қарич тупроғини бегоналардан, ёмонлардан асрайди. Акам шундай деганлар.

— Катта бўлсангиз, сиз ҳам аскар бўласизми?

— Мен аскарнинг опаси бўламан. Чунки Ватанни ўғил болалар ҳимоя қилади, – деди Ҳулкарой.

Абдумалик бироз ўйланиб турди-да: “Сизни, уйимизни, Ватанимизни ўзим ҳимоя қиламан!” – деди.

Дилноза ШУҲРАТОВА,

Тошкент шаҳар Юнусобод туманидаги

 274-мактаб ўқувчиси.