“Men uyga qaytdim, o'g'lim!”
Yangi yil ostonasida turibmanu ortda qolgan yillar ko'z oldimda aylanadi.Ozodlikdan ayro o'tgan olti yilni uyimiz to'ridagi mening joyim va bolalarimning bag'ri bo'shab qolganini his qilib o'tkazdim. O'g'lim Abdulaziz har yangi yilda qorbobodan sovg'a emas, mening kelishimni so'raganini eshitib, o'zimni qaerga qo'yishni bilmay qolardim, — deydi Jamoliddin Saidahmedov.
Mahkumlikdagi odam uchun oila bag'rida bo'lishdan ortiq baxt, ozodlikdan shirin so'z yo'q dunyoda.
Davlatimiz rahbarining Bosh Qomusimiz qabul qilinganligining 28 yilligi munosabati bilan “Ozodlikdan mahrum etish jazosini o'tayotgan, qilmishiga chin ko'ngildan pushaymon bo'lgan va tuzalish yo'liga qat'iy o'tgan bir guruh shaxslarni afv etish to'g'risida”gi Farmoniga asosan, Farg'ona viloyatidan 5 nafar yurtdoshimiz muddatidan oldin ozodlikka chiqdi, shuningdek, shu viloyatlik yana 4 nafar mahkumlarning jazo muddatlari qisqartirildi.
Qo'shtepa tumani, “Sohibkor” mahalla fuqarolar yig'inida istiqomat qiluvchi Jamoliddin Saidahmedov ham afv etilganlar qatorida oilasi bag'riga qaytdi. U taqiqlangan oqim g'oyalarini targ'ib qilgani uchun 2015 yili 7 yil muddatga ozodlikdan mahrum qilingan edi. Bugun uning orzulari ushaldi.
U yana oilasi bag'rida. Axir, uy atrofida chopib yurgan nabiralari haqida to'rt devor orasida yashagan paytlarda eshitgan edi. Shundan buyon ko'ngildagi orziqish, unga tinchlik bermasdi…
— Jazoni o'tash davomida insonning baxti oilasi bag'rida xotirjam yashash ekanligini chuqurroq tushunib yetdim. Tunu kun xayolim oilamda bo'ldi. Bolalar qanday o'qiyapti, ularning qorni to'q, usti butmi, kasal bo'lib qolmadimikin, deb o'ylayverib halovatim bo'lmasdi. Ozodlikdan mahrum bo'lish bu — chegarasiz sog'inch degani ekan. U senga dunyoning rangi, ovqatning ta'mi, uyquning halovatini unuttiradi. Har safar uydan xat kelganida farzandlarimning omonligini o'qib, o'zimni ovutardim.
Bu simto'rli devorlar menga sabr so'zining ma'nosini anglatdi. Vijdonimning chorlovini tingladim. Qizimning ismini aytib uyg'ongan adoqsiz kechalarda shukr qilishni o'rgandim. Koloniya rahbari chaqirib, afv etilganimni aytganida, ishonasizmi, yuragim o'zimniki bo'lmay qoldi. Ha, meni kechirishdi, menga ishonch, imkon berishdi. Har doim oilam bag'riga qaytsam, qolgan umrimni boy berilgan imkoniyatlar o'rnini to'ldirishga sarflayman, deb niyat qilganman. Jamiyatning to'laqonli a'zosiga aylanishni o'z oldimga maqsad qilib qo'yganman va berilgan imkoniyatdan oqilona foydalanib, bildirilgan ishonchni o'zimning halol mehnatim bilan oqlayman, — deydi Jamoliddin aka quvonchdan namlangan ko'zlarini yashirib.
Sinovlar insonga bardosh va qanoatdan saboq berishi rost. Malikaxon o'tgan yillarda farzandlariga suyanchiq, umr yo'ldoshiga madadkor bo'ldi. Ro'zg'orning kamini ignalab to'ldirdi. U tikkan ko'ylaklarning dong'i Qo'shtepaga yoyilgan.
— Bolalarimning: “Dadam qachon keladi?” — degan savolaridan qochib yashadim, — deydi Malika opa ro'molining uchi bilan ko'z yoshlarini artib. — Kechalari darvozani qulfladimmi, deb xavotir ichida qayta-qayta tashqariga mo'ralardim. Shukrki, bu afv oilamizning qo'rg'oni, quyoshini bag'rimizga qaytardi.
Jamoliddin akaning qo'lida guldek hunari bor. U tiklagan uylarning sohiblari ustaning haqiga hamisha duodalar. Qishloqqa qaytiboq, ikki o'g'lini yoniga olgan usta eshik, rom yasash ishlarini boshlab yubordi. Jamolliddin aka kelasi yildan imtiyozli kredit olib, mebel ishlab chiqarish sexi ochish va besh nafar mahalla yoshlarini ish bilan ta'minlashni maqsad qilgan.
Xato qilgan har bir mahkum borki, ular ham mana shu elning bolasi. Adashganni afv etishning hikmati esa hayotda bilib-bilmay qoqilgan insonga to'g'ri yo'lni topib olishi uchun ulkan imkoniyatdir. Qolaversa, uning zamirida xalqimizga xos mehr-muruvvat, bag'rikenglik kabi ulug' fazilatlar mujassam.
Quvonarlisi, Abdulazizning endi Qorbobodan so'raydigan sovg'asi boshqa. U ko'ngliga tukkan beg'ubor tilaklarini yangi yil kuni hammamizga ma'lum qilmoqchi…
Dilshoda Ergasheva.