Karantinning foydasi
“Uyda o'tirib qolsam aniq ishyoqmas bo'laman”, degan hadik bor edi. Hech ishdan qolmasdim. Karantin sabab uy-ichimiz bilan uydamiz. Biron ish qilay desam kelindan ortmayapti. Avvaliga men ham shirin ovqatlar pishirishimni aytib maqtandim. So'ng kelinning qo'lidan qozon-tovoqni oldim. Osh damladim, salatni ham o'zim tayyorladim. Dasturxon atrofida quloq tutib jim o'tirdim: qani nima deyisharkin?.. Har tugul rosa maqtashdi, ko'ngil uchunmi yo rostdanmi, bilolmadim.
Ammo, chini bilan g'ayratim jo'shdi, ruhlandim. Birdan tandirda non yopgim kelib qoldi. O'g'limga qarab: “Balki tandir qurib berarsan-a, bir non yopay”, dedim. U indamadi, miyig'ida kulib qo'ydi. Bilaman oshxonamiz boru tandirga joy yo'q. Lekin…
— Ha, nega kulasan? Rostdan nonlar yopmoqchiman,— dedim g'ayratimni yashirmay.
— Qo'ysang-chi, — dedilar dadasi. — Ana, mana demay karantin ham tugaydi. Kegin tandirvoy: “Qachon kelar ekan anavi chaqqon xonim, non yopgani?” — deb kutib umri o'tsinmi, — dedilar kulib. — Gazetingni o'qi, — kamiga qo'shib qo'ydilar.
Doimiy harakatda bo'lganim bois ruhim yengil bo'lsa-da, vujudimda og'irlik seza boshladim. Nevaramni ergashtirib hovliga chiqdim. Bola bahonasida o'zim ham arg'amchi uchdim. Bira-am maz-za ediki, buning ustiga hur-hur shabada yoqimli esib turardi.
Ilgari ko'pam e'tibor qilmagan ekanman, hovlimizdagi gulzorimiz chunonam yashnab turibdiki, yal-yal ochilgan turli gullar yangi kelindek chiroy ochgan. Olma, o'rik, shaftoli, gilos hammasi hosil tugib, barglari yashnab ajoyib manzara kashf etganini qarang. Ko'zim tushib, ko'nglim yayradi.
Qarasam, tomorqada bo'sh yer qolgan, kartoshka jo'yalarini yumshatib ustidan qum solish kerak. Yeng shimarib ishga kirishdim. Oradan hech qancha vaqt o'tmay ko'pqavatli uyda yashab umrida qo'liga ketmon olmagan o'g'lim sherik bo'ldi. Uning ortidan Jahongirmirzo ergashdi. Ancha ter to'kib ishladik. Zang bosib yotgan ketmon yaltillab qoldi o'ziyam.
Bir paytlar otam rahmatli to'shakli bo'lib yotib qolgach, jo'jabirdek jon — olti bolani yedirib-kiydirish birgina onam rahmatliga qolgandi. Opam nimjonroq bo'lganligi bois brigadir Amin aka mening nomimga mehnat daftarcha ochtirganini aytib, darsdan keyin brigadga ishga borishimni tayinlagandi.
O'sha damlar kech kirganda uyga kelib, ovqatimni chala-chulpa yeb, darsimni ham qilolmay o'rnimga cho'zilardim. Tomorqa mehnatidan keyin qotib uxlab qolaman, deb o'ylagandim, ammo sira uxlay olmadim. Zimmamda yuk bor-da, onamni esladim, ishlab toliqdim demasdi, bardoshiga, sabriga tan bermay ilojim yo'q.
Esimda har gal ertalab tursam qo'llarim kaftlari qavargan, badanim zirqirardi. Tuni bilan bemor otamga qarab chiqqan onamga bildirmasdan maktabga otlanardim o'shanda…
Bu gal ham darrov kaftimga qaradim, vujudimga quloq tutdim, ammo na qavarganini ko'rdim, na tanamda og'riq sezdim…
Mohira Shakarova.