Mehribonlik (Oilaviy hangomalardan)
Bahrom AKBAROV
Muallif haqida:
Bahrom AKBAROV – 1961 yili Zangiota tumanida tug'ilgan. 1983 yilda hozirgi O'zMUning kimyo fakultetini bitirgan. 2009 yilda “Shuhrat” medali bilan taqdirlangan. Bolalarga atalgan 15 dan ortiq kitoblar muallifi. “Mitti botir” nomli kitobi nemis (2018) va rus (2021) tilida, “Qo'rqmas botir haqida ertak” kitobi (2021) yilda rus tilida nashr etilgan. Shuningdek, “Kichkintoylar kitobi” (2015–2019) “Xayolimdagi hikoyalar” (2020), “G'alati sinov” (2019) deb nomlangan kitoblari chop etilgan.
O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a'zosi.
Mehribonlik
(Oilaviy hangomalardan)
Ishxonada nimadandir asabim buzilib, jahlim chiqib o'tirgandim birdan telefon jiringlab qoldi. Oldim. Xotinim:
– Dadasi, – dedi u biroz yalinchoq ohangda. Uyga kelishingizda kartoshka bilan sariq sabzi ola keling. Non ham esingizdan chiqmasin-a.
– O'g'lingga ayt. U olib kelsin! Nima bo'lsa menga aytasan, – dedim battar asabiylashib.
– U ishda-ku, dadasi. Ishli odam. Ishdan o'zi charchab keladi…
* * *
Qahraton sovuq. Eslasam, bunaqa sovuq bolaligimda bo'lgan. Shunday kunda qon bosimim oshib, gapirishga ham holim yo'q. O'lib qolaman shekilli, deb o'yladim-da xotinimga qarab:
– Onasi, o'lib qolamanov. O'lsam, adam bilan onamning yoniga qo'yishsin, – dedim zo'rg'a ming'irlab.
– O'lmang, dadasi. O'lmang! – dedi xotinim qat'iy.
Xotinimning gapi ancha dalda bo'ldi. Ruhim tetiklashdi.
– Rahmat, xotin! Nega bunday deyapsan? – dedim yana shirin gap kutib.
– Hozir o'lsangiz, bu sovuqda o'g'lingizga qiyin bo'ladi. Uch kun eshik tagida turishni o'zimi? – dedi u beparvogina.
* * *
– O'g'ling ketiga kun tushguncha uxlaydimi, uyg'ot! Hovlidagi yerni chopishga yordamlashsin, – dedim belkurakka suyangancha xotinga biroz baqirib.
– Jiming dadasi, jiming! Qo'shnilar eshitsa uyat bo'ladi, – dedi xotinim labini cho'chchaytirib.
– Qo'shnilar bilan nima ishim bor?! Soat 11 dan oshdi. O'g'ling yotaveradimi?
– Dadasi, – dedi xotinim ohista yonimga kelib. Arzimagan yerni vahima qilmasdan o'zingiz chopib qo'yaqoling. Undan keyin-chi, sizga yana bir ish bor…
– Xo'sh, nima ish ekan, undan keyin? – dedim biroz popugim pasayib. Xayolimda negadir xotinim yaxshiroq gap aytadi, deb o'ylab.
– Undan keyin manavi o'tinlarni ham arralab qo'ysangiz yaxshi bo'lardi, – dedi-da xotinim oshxona tomon burilib ketdi.
* * *
Ishdan keldim. Qornim och. Oshxonada kuymalanib yurgan xotinimdan so'radim.
– Nimang bor? Qorin qurmagur surnay chalyaptiku?
Xotinim odatdagicha fartugini g'ijimlab:
– Kechagidan qolgan sho'rva bor, isitaymi?
– Boshqa tuzukroq ovqating yo'qmi?
– Ha, e… yo'q, yo'q! Nima deysiz, sho'rvani isitaveraymi?
– Boshqa ovqat bo'lmasa, nima ham derdim. Isitsang, isitaqol, – dedim-da oshxonaga kirdim.
Shu payt oshxona eshigi oldida hovliqqancha o'g'lim paydo bo'ldi.
– Men kechroq kelaman. Choyxonamiz bor edi…
– Biron narsa yeb ket, – dedi xotinim shoshgancha.
– Qornim to'q. Choyxonaga ketyapman, deyapman-ku, – dedi o'g'lim.
– Hozirgina amakingnikidan chiqqan issiq somsa bilan norin bor. Ozgina bo'lsa ham yeb ket.
– Somsa bilan norin ham bormi? – dedim hayron bo'lgancha xotinimga qarab.
– Ko'rib turibsiz-ku, o'g'lim shoshib turibdi, siz uydasiz-ku, – dedi u o'g'limning qo'liga norinni tutarkan…
* * *
Kun sovuq bo'lganligi sababli o'choqda ovqat pishiradigan bo'ldik. Yerto'ladan temir o'choq va qozonni olib chiqdim. Xotinim qiynalmasin deb temir o'choq yoniga quruq o'tinlarni taxladim-da, uy tomon yura boshladim.
– Olov yoqmaysizmi? Olovni kim yoqadi? – dedi xotinim zorlanib.
– Sovuq yedim. Ana, toyloqday o'g'lingga ayt. O'sha yoqsin. Bekorga televizor ko'rib o'tiribdi.
– Voy, voy, voy. Nimalar deyapsiz? – dedi xotinim iddao bilan. – O'zingiz televizor ko'rsangiz mayli-a, o'g'limga yo'qmi? Erta-indin uylanadigan bola, olov yoqaman deb et-betini kuydirib olsa nima bo'ladi?..
* * *
Dam olish kuni oshxonada xotinim, men, o'g'lim choy ichib o'tirgandik. Odatdagicha xotinim gap boshladi.
– Dadasi, choy ichib bo'lib hovlida yoyilib yotgan stol va stullarni bostirma tagiga olib qo'ysangiz bo'lar ekan. Bahor havosiga ishonib bo'lmaydi. Tag'in ertaga sharillab yomg'ir yog'sa, stullar rasvo bo'lmasin.
— To'g'ri aytasan, xotin. Yog'och stol-stullar ko'chib ketishi mumkin.
Bu ishga darrov rozi bo'lganimga xotinim hayron bo'ldi.
— Choyingni tez-tez ich o'g'lim. Onang aytgan ishlarni qilmasak bo'lmaydi, — dedim quvligim tutib. — Stolni bir o'zim ko'tarolmayman, juda og'ir.
Xotinim bu gapimni eshitdi-da:
— Ja, Brusliman deb maqtanardingiz-ku. Mayli, bugun bu ishlarni qilishingiz shart emas. Ertaga yomg'ir yog'adimi yo'qmi. Xudo biladi. Bemalol choyingni ichaver o'g'lim, yomg'ir yog'gudek bo'lsa, boshqa kuni adang o'zi olib qo'yar, o'sha stullarni…