Millat bayrog'i — iftixorimiz
18 noyabr – O'zbekiston Respublikasi davlat bayrog'i qabul qilingan kun
Millat bayrog'i. U jondek aziz, juda mo''tabar. Quyosh ko'kda falakning bayrog'i bo'lib porlab turibdi, ko'ngilda muhabbat bayrog'i hilpiraydi, ongimizni esa tafakkur bayrog'i nurlantiradi.
…O'qishdan qaytar ekanman, avtobus poytaxtimizdagi “Xalqlar do'stligi” saroyi oldidagi bekatda biroz to'xtadi.
— Oyijon, qarang, O'zbekiston bayrog'i! — onasining yonida o'tirgan bolakay hayajondan o'rnidan turib ketdi.
Bolakay avtobus derazasiga yopishib, viqor bilan hilpirayotgan bayroqqa tikilardi.
— Yuring oyijon, oldiga boraylik!
— Mayli, faqat kechqurun opang, akang — hammamiz birga kelamiz. Kechasi bu yerda rangli chiroqlar ham yonadi… Maza qilib tomosha qilasan, xo'pmi?
Ularni kuzatar ekanman, men ham beixtiyor bayrog'imizga qaradim. Har safar shu yerdan o'tar ekanman, mag'rur hilpirayotgan bayrog'imiz qalbimga g'urur tuyg'usini to'ldiradi.
Davlatchiligimiz tarixining qaysi davrini olib qaramaylik, bayroq ajdodlarimiz uchun ozodlik, kuch-qudrat, jasorat, g'alaba timsoli bo'lgan. Buyuk sohibqiron Amir Temur g'oliblik bayrog'ini yuksak ko'tardi. Bu bayroq ostida buyuk el birlashdi, u barpo etgan ulug' saltanatni dunyo tan oldi. Bu davr vatan tarixiga zarhal harflar bilan bitildi. Bayroq esa tom ma'noda mamlakat ramzi, ulug'vorlik timsoliga aylandi. Jangchilarga jangovar ruh bag'ishlash, ularning kayfiyatini ko'tarish, irodasini chiniqtirish maqsadida jang maydonlari uzra baland hilpirab turdi. Bu bayroq eng ishonchli bahodirlar tomonidan qo'riqlandi. Bexos daydi o'q kelib tug' ko'targan jangchiga tegsa-da, u tuproqqa qorishmadi — darhol shahid sarboz o'rnini boshqasi egalladi, maqsad — janggohdagilarga bayroq ko'rinmay qolmasin. Mudom hilpirab tursin, kuch-qudrat bersin, olg'a intilishga mayoq bo'lsin! Sohibqiron bobomiz zamonida bayroqni past tutish yoki sarbozning qo'lidan tushib ketishi xosiyatsiz sanalgan. Aytishlaricha, bunga sohibqiron bobomiz alohida e'tibor bergan. Bayroqning pasaytirilishi mag'lubiyat va ortga chekinish ishorasi bo'lgan. Shuningdek, «Temur tuzuklari»da ta'kidlanishicha, dushman ustidan shijoat va mardlik ko'rsatib, g'alaba qozongan amirlar va sipohiylarga davlat timsollari — tug' va nog'ora in'om qilingan. Bu sohibqiron davlatida saltanat ramzlari nechog'lik baland maqom tutgani va ular qanday katta ijtimoiy-siyosiy, ma'naviy-ma'rifiy ahamiyat kasb etganidan dalolat beradi.
Tarixdan ma'lumki, shayx Najmiddin Kubro keksa yoshiga qaramay Vatan himoyasi uchun mo'g'ul bosqinchilariga qarshi jangga kiradi. Dushman qilichi zarbidan halok bo'layotib, chingiziylar bayrog'ining uchidagi “kokili”ni – po'pagini changallab oladi. Vatan himoyasiga otlangan mard o'g'lonlarning dushman bayrog'ini mahv etib halok bo'lishi – yuksak vatanparvarlikning buyuk bir timsoli vazifasini o'tagan.
Mutafakkir bobomiz Abulqosim Firdavsiyning “Shohnoma” asarida Afrosiyob tush ko'radi. Tushida kuchli bo'ron turib, bayrog'ini qulatadi:
Ko'tarilib shu zum shiddatkor bo'ron,
Bayrog'imni yulib yiqdi nogahon.
Bayroqning qulashini Afrosiyob mag'lubiyat belgisi, deb biladi.
Yoki otashin rus shoiri Sergey Yeseninning “Ona ibodati” she'rida onaning qishloq chetidagi pastakkina uyda yashashi tasvirlangan. O'g'li jangga ketgan, Onaning ko'ngli xavotirda. U dilbandiga omonlik tilab, Xudoga iltijo qiladi, ko'zlari esa jiqqa yoshga to'lgan. Xayoli uni jang maydoni sari olib ketadi. Qarasa… O'g'li ko'kragidan jarohat olib, dalada jonsiz yotibdi. Qo'lida dushmanning bayrog'i. Urushda dushman bayrog'ini mahv etish g'alaba ramzi edi.
Vatanimiz bayrog'i… U tarixning xalqimiz boshiga musibat tushgan davrlari — o'tgan asr boshlarini yodimizga soladi. O'sha kunlar xalqimiz qalbida ketmas dog' bo'lib qoldi. Vatan bayrog'ini tutgan qo'llar qayrildi, ozodlikni kuylagan ovozlar bo'g'ildi. Millat fidoyilari “xalq dushmani”, “quloq”, “sotqin” degan qora nomlar bilan ta'qibga olindi. Dunyoga ne-ne allomalarni bergan qadim xalq omi, savodsizga chiqarildi. Xalqimizga nisbatan aytilgan bu haqorat asl vatandoshlarimiz qalbida ma'rifat olovini yoqdi — ular belini mahkam bog'lab, millatni erk va ozodlik bayrog'i ostida birlashishga chaqirdi. Bu mag'rur elning asrlar davomida orzu qilgan g'ururi, sha'ni, qadr-qimmati, irodasini ifodalovchi ozodlik bayrog'i edi!
Unda ajdodlar orzu-armoni aks etadi. Unda xalqimizning buguni, o'lmas xotirasi, iymon-e'tiqodi, kelajakka bo'lgan komil ishonchi jilolanadi.
Vatan himoyasidek muqaddas burchni mardona o'tash uchun bayrog'imizni o'pib qasamyod qilayotgan harbiylarimizning qalbidagi olovni, ko'zlaridagi jo'mardlik tuyg'ularini ko'rib faxrlanamiz. Ana shunday lahzalarda hech mubolag'asiz Vatanimiz bayrog'ini ko'zimizga to'tiyo qilgimiz keladi. Bu faxrlanish aslida yurtga bo'lgan cheksiz mehr va sadoqatning yorqin ko'rinishidir.
* * *
…Kechki payt bayroqni ko'rish uchun maydonga bordim. Kunduzi avtobusda ko'rganim — bolakay chiroqlar nurida yanada ulug'vor ko'rinayotgan bayrog'imiz atrofida gir aylanadi, to'xtab, boshini baland ko'tarib, unga faxr bilan tikiladi.
Har bir inson ongu shuuriga Vatanimiz ramzlariga nisbatan chuqur hurmat tuyg'ularini singdirish, umummilliy va ehtirom timsollari bo'lgan bayroq, gerb va madhiyamizni ulug'lash va ardoqlash barchamizning muqaddas burchimizdir.
Toki bayroq bor ekan, millat bor, davlat bor, Vatan bor. O'zbekiston farzandlari qaerda bo'lmasin, qanday natijalarga erishmasin, Vatan bayrog'ini ardoqlaydi. Chunki, bayroq — hurlik timsoli, ezgulik, tinchlik ramzidir!
Islom ASILBEKOV.