Hijronlar to'kilar kuz sandig'idan
Jahongir NAMOZOV
Muallif haqida:
Jahongir NAMOZOV — 1997 yilda Pop tumanida tug'ilgan.
Ijod namunalari yigirmadan ortiq davlatlarda chop etilgan. O'zbekiston Jurnalistika va ommaviy kommunikatsiyalar universiteti talabasi.
“Juntos por las Letras” Argentina xalqaro yozuvchilarning O'zbekiston bo'yicha faol a'zosi va ishchi guruh koordinatori. Turkiya davlati “SIIR SARNICI” elektron jurnalining O'zbekiston bo'yicha vakili.
Turkiyaning xalqaro “Go'zal Alaniya” mukofoti sohibi.
“Ichimdagi isyonlar” deb nomlangan she'riy kitobi, “GÜNEŞ NEFESİ” Turkiyaning “Baygenc” nashriyotida uning tarjimasida “Mujde” (tarjima) she'riy to'plamlari, hammualliflikda “Muqaddas maskan” tarixiy kitobi chop etilgan.
Ichkin iztiroblar, ichkin tuyg'ular,
Keskin qarorlar-u keskir qayg'ular.
Achchiq ko'z yoshlar-u zahar kulgular,
Yuragimga og'ir botmoqdadir kuz.
Og'irdir oldinga qadam tashlamoq,
Ruhim yaradordir, qalbim ming yamoq.
Olamda odamdek baxtli yashamoq,
Yuragimga og'ir botmoqdadir kuz.
Bag'rim tilkalaydi bog'lar suroni,
Ko'nglimda bir ulkan tog'lar to'foni.
O, mening yoz bilan ayrilish onim,
Yuragimga og'ir botmoqdadir kuz.
Marjonlar to'kilar ko'z sandig'idan,
Og'ir jarohat yo'q, so'z chandig'idan.
Hijronlar to'kilar kuz sandig'idan,
Yuragimga og'ir botmoqdadir kuz.
Balandidan ko'pdir pasti dunyoning,
Bir kami to'lmaydi asti dunyoning.
Shaydosi bo'lib men masti dunyoning,
Yuragimga og'ir botmoqdadir kuz.
Samoga talpinib o'rlar tutunlar,
Shiddati yuksalib gurlar tutunlar.
Mening peshonamda sho'rlar tutunlar,
Yuragimga og'ir botmoqdadir kuz.
Dardlarim xazondek sochib yubordim,
Vaqt bo'ldi, sirlarni ochib yubordim.
Judayam sevganim uchun bahorni,
Yuragimga og'ir botmoqdadir kuz.
* * *
O'zimni angladim, O'zini tanib,
Bu dunyo foniydir, sevgi asriydir.
Yomg'irlar so'radim, o'rtanib-yonib,
Ko'z yoshlari yog'di Hasan Basriyning…
O'zimni yo'qotdim bir hol ichinda,
Jununiy iztirob, ravzai ozor.
Ruhingni tobla deb ishqning kuchida,
“Malomat” qil derdi pir Hamdun Qassor.
To'rt tomonim Qibla, har yon yorug'lik,
Sarxushman, samoning ishqida yodim.
Ishqda hushyor bo'lgil, uyg'oq bo'l deya,
Ovoz berar edi Junayd Bag'dodiy…
Yo'llarim ishq bilan yashillanardi,
Davraga chorlardi “Zikri davron”i.
Ruhimga sabrdan dars berar edi,
Shayx ul-Abdulqodir Jiloniy.
Ochilardi bir-bir samoviy sirlar,
Dunyoni tanirdim yanada ko'proq.
Ko'zlarim qamashdi, yog'ilib nurlar,
Bir nazar qilgandi Najmiddin Kubro.
Uzilib boryapman o'zimdan-o'zim,
Osmonim yam-yashil, bir go'zal moviy.
Tasbehga aylandi endi har so'zim,
Duolar qilgandi,
Ahmad Yassaviy…
TUYG'ULAR
Bog'landim orzular zanjirlariga,
Keragidan ortiq qo'yib ehtiros.
Ishq bormi, ko'nglimda umrimda meni —
Men bilmay kimlarga qilyapman ixlos?..
Havaslandim, dilda jo'sh urdi tug'yon,
Kuchaydi nafsimning shamollari ham.
Qalbimda g'alayon, ruhimda isyon,
Ma'yusman, mahzunman, shu qadar mubham…
Tuyg'ular to'fondek toshadi tinmay,
Tashbehlar, she'rlarim so'z o'girmasi.
Nahot, o'z-o'zimga keldim bo'ysunmay,
Endi mendan aslim yuz o'girmasmi?
Har bir daqiqamni so'zlarga yozdim,
Har o'tgan kunimni ayladim kitob.
Qayg'u-shodligimni hisob qildim-u,
Hali ham o'zimni qilmadim isloh.
Bildimki, angladim barisi sarob,
Barisi dunyoviy o'tkinchi dardim…
Ishqdan bunyod bo'lgan ko'ngil ham xarob,
Ishqning tunlarini uxlab o'tkazdim…
Aldanib aldamchi xayollarimga,
Besamar o'tdi-ku bahor-u yozlar.
Muazzinlar azon chaqirganida,
Ziyraklikda mendan o'zdi xo'rozlar…
* * *
Osmonning sochilgan yulduzlarini,
Barini ko'zimga olaman to'plab.
Qondirib ruhimning chanqog'larini,
Oyning nurlarini ichaman ho'plab…
Tun — mening ishq bilan visolim erur,
Tun — mening umidim ertangi kundan.
Ko'nglimda o'zgacha ilohiy surur,
Sim-simlar ochilar tungi afsundan…
Tun — mening gunohim bo'yagan zulmat,
Tun — mening Tangriga iqrorim, tavbam.
Tun — bu men anglagan eng go'zal hikmat,
Tonglari ruhimga to'kilgan shabnam…
* * *
Sozanda shamollar chalib sozini,
Sokin qo'shig'ini kuyladi yomg'ir.
Tugatguncha ko'kda oy pardozini,
Quyosh ham uyqudan uyg'ondi og'ir…
Uyg'otgich soatlar bong urar: “Uyg'on!”
Kim uyg'oq, mudroqda qaysidir odam.
Bilsang o'zing qafas, bilsangdir o'y-g'am,
O'zing ur, hayotga qo'shilgin sen ham…
Ko'zingdagi g'amning ko'zini yoshla,
Yuragingdan hayda, mungli unlarni.
Ishonch bilan shahdam qadamlar tashla,
Mo''jizaga to'ldir har bir kunlarni…
* * *
Daryolar bag'riga chorladi meni,
Quchog'iga oldi, yam-yashil suvlar.
Ko'zim qamashtirdi, kuydirgi quyosh,
Soyamni suvlarda yugurdim quvlab…
Oqdim oqinlarning oralig'ida,
Suvlar men ko'zlagan joylarga eltdi…
Tomiri qurigan kunning tig'ida,
Yuragim suvlarda yashillab ketdi…
Sho'ng'idim, daryoning tub-tubigacha,
Tani-ruhim qadar qa'riga kirdim…
Qanisan, bormisan, ko'rinish ber deb —
“Suv parisi”, ko'rin, chiq deb hayqirdim…
Yondirsin, mayliga oftobning tafti,
Yuragi mehrga isisin dunyo.
Quyoshda yuragi qizigan vaqtning,
Hovurini bosib qo'yadi daryo…
* * *
Ilhom olib quyosh haroratidan,
Sharqiroq soylarga she'rlarni yozdim.
Shudringlar to'kilib avgust bag'riga,
Kuni tugab bitmoqda yozning…
Ma'yus bir bo'shliqqa to'lmoqda borliq,
Kunlar qisqarmoqda cho'zilmoqda tun.
Ovozi pasayar chigirtkalarning,
Kaltakesaklar ham o'qimas afsun.
Million darajada yongan yuragim,
Olovlar to'lgandir ko'nglim jomiga.
Sipqorib ichaman, to'yib ichaman,
Yozning so'nggi kunin kuz oqshomida…