Bu bog' ichra…
O'tkir RAHMAT
Nurlar og'ushida yayrab ketdi bog',
Shivirlar yaproqlar sabo-la zimdan.
Dilrabo havosi dilni etib chog',
Borini ayamas aslo hech kimdan…
Gurkirab ich-ichdan yashnagan maskan,
To'rt fasl o'zini mardona tutib.
Gohida shamolu to'fonlar esgan,
Ularni bo'lurmi axir unutib…
Qadimiy tuproqda qadimiy ildiz,
Vujudi chirmashib ketgandir yerga.
Ayrilmas bir umr kechayu kunduz,
Yillarni uzatib yashaydi birga…
Bu boqqa ko'z tashlab shodlandim behad,
Yelkasin yelkaga tutib turardi.
Bu joyda yashnamoq ruhi bor faqat,
Ezgulik yel kabi kezib yurardi…
Voajab, kuzatdim ajib holatni,
Dov-daraxt nogahon boshladi majlis.
Unutib bir zumda vaqtu soatni,
Taklifu tortishuv oldi qizg'in tus…
Eng avvalo chinor aytdi shunday gap:
“U joyga arzir, — deb, — serhosil o'rik”.
“Qo'yinglar, — dedi u, — mendan kelmas naf,
Mevalar bermasam bo'lar nonko'rlik”.
Kimdir nomin aytdi olma daraxtin,
Deb uni beozor, hosili to'kin.
Hech qachon buzmagan u bergan ahdin,
Har doim ko'targan o'zining yukin…
Kimdir gilos dedi, yong'oqni kimdir,
Anoru shaftoli qolmadi tildan.
Baribir nomzodlar so'z aytmay jimdir,
Nelarni o'ylashar yana ko'ngildan…
Daraxtlar suhbati ko'p etdi davom,
Har biri erinmay aytdi bir-bir so'z.
Kimgadir yoqmadi, kimni aylab rom,
Mahliyo boqardi erinmayin Kuz.
Ko'pni ko'rgan chinor boqdi egilib,
Hayratu havasdan edi u quvnoq.
— Azizlar, — dedi u, — qalbingiz bilib,
Mamnunman!
G'amxo'rsiz yashnamaydi bog'!
Qayrag'och fikriga qo'shildim men ham,
Bu qadim joy qolgan meros bizlarga.
Quvonchu shodlikni ko'rganmiz baham,
Hammasi ayondir, do'stlar, sizlarga.
Nastarin, archaning so'zida jon bor,
Gullarning taklifi toza va xushro'y.
Ne bo'lsa barini etdingiz izhor,
Niyatlar pokiza, bunchalar xushbo'y.
Aytilgan har kalom purma'no biram,
Chidagan sabrimiz ochu to'qlikka.
Garchi bu bo'lsa-da hur bog'i eram,
Hech kim ustun emas mulki borliqqa…
Bu so'zni qaysidir gul aytdi sekin,
U bir rayhonmidi yoki atirgul.
Hammasidan gumon qilmanglar tag'in,
So'zlagan gul emas, balki u bulbul…
Sezdim, boychechak ham qo'shildi asta,
Dedi u lahzada o'tadi davron.
Bog'imiz hech qachon bo'lmas shikasta,
Bo'lsa yonimizda bir do'st mehribon.
Shunday bo'lsinki u — hammadan dono,
Ezgu amallari ko'kni bo'ylagan.
Bo'lsin ishida-yu so'zida ma'no,
Shunda qismat bizni albat siylagay.
Boqqa mehr bersin, sha'n, shodon bo'lsin,
Kechayu kunduz u tursin yonma-yon.
Issig'u sovuqda biz tomon bo'lsin,
Maqsadga yetkazsin bo'lib sog'-omon.
Bahsga nuqta qo'ydi mitti boychechak…
Ungurlarda nafas rostladi shamol.
Tebranmasdan qotib turardi terak,
Chinor ham bu holdan qolgan edi lol.
Va birdan so'zini boshlab qoldi u:
— Ming rahmat barchaga, fikringiz to'g'ri.
Bo'lsin desak agar bu gulshan mangu,
Har bir daraxt bo'lsin uning qalb-qo'ri.
Ezgu niyatlarni qilib himoya,
Har biriga zafar tilasak bu on.
Shirin meva bersin va yoki soya,
O'z ishida bo'lsin sobit, fidojon.
Bu bog' ichra, biling, har birin axir
Ado etilajak o'z yumushi bor.
Men behad shodlanib turibman hozir,
Yashirmay borini etdingiz izhor.
Tilga oldingiz-ku mening nomim ham,
Tashakkur, bilaman, bu a'mol mushkul.
Osonmas bo'lmoqlik hamnafas, hamdam,
Uddalay olmayman bu ishni butkul.
Bugun angladingiz teran bir hikmat,
Ming shukr, qalbingiz ekan-ku uyg'oq.
Adashmaysiz endi bu yo'lda faqat,
Hol so'rab kelsa u ochgancha quchoq.
Bu yuksak ishonchni oqlaguvchi kim,
Qalbdagi orzular cho'zarmikan bo'y?!
To'lqinlar ichida qoldi yuragim,
Javobini topdi mana o'sha o'y:
Ko'zi-yu so'zida o'chmagan otash,
Yashnatish ishqiga bag'ishlagan jon.
Mehribonu halol, tanti, mehnatkash,
Bog'bon u, bog'bon u, bog'bon u, bog'bon!