Nobakorning qilmishi
yoxud o'z otasini urib o'ldirgan o'g'il
Erkin oliy o'quv yurtini bitirib, do'xtir bo'lib ishlayotganida uni mahallasidagi yaxshi bir qizga unashtirishdi.
Do'xtirning to'yi zo'r o'tdi.
Hovli ertalabdan suv sepib supurildi. Qaynota-qaynonaning ham ko'ngli yorishdi.
Oradan ancha yillar o'tib, o'g'il-qizlari ham voyaga yetib qoldi. To'ng'ichini uylantirdi. Oradan yil o'tgach, kichigi ham uylandi. To'ng'ichi bola-chaqali bo'lib ketdi. Shu kenjasi Olim esa…
Ko'p erka uchunmi, ishqilib, Olim hech kimga quloq solmay qo'ydi. O'z bilganidan qolmasdi. Otani ham, onani ham pisand qilmadi. Birinchi turmushi buzildi. Olimning axloqsizligidan bezigan kelin ketib qoldi.
Olimga o'xshagan betayinlarga xotin degani ham tezda topilaverarkan. Qo'shni tumandan turmushi o'xshamay yurgan bir juvonning ham peshonasi sho'r ekan. Hech kim bilan maslahatlashmay, turmush qurib olishdi. Orada farzandli ham bo'lishdi. Ammo Olimning eski “kasali” qolmadi. Og'irning ustidan, yengilning ostidan yurib, yengil hayotini tark etmadi.
Ikkinchi xotini ham “bor-e!” dedi-da, alimentga giriftor qilib uyiga jo'nab qoldi. Oradan ko'p ham o'tmay, u yana bir juvonga uylandi.
Olim ishlash uchun boshqa shaharga ketdi, bolasi tirik yetim qoldi. Alimentini otasi to'laydigan bo'ldi. Ancha vaqtdan so'ng u ikki qo'lini burniga tiqib shumshayib qaytib keldi. Boshqa natijani kutish mumkin emas edi-da. Ishyoqmas, dangasa, qiyinchilik nima ekanligini bilmasdan o'sgan bu betayin tuzuk bo'lganda, hayoti shunday bo'larmidi?
Xullasi kalom, Erkin aka o'sha kuni nafaqa pulini olib, shahardan yaxshigina bozorlik qilgan-u uyiga borgan. Ayoli ham quvonib: “Osh qilar ekanmiz-da, otasi”, degan.
— Ha, bir osh damlagin, bugun pensiyamni oldim-ku!
Bir dam o'tmay, o'g'il Olim qaerdandir shirakayf bo'lib uyiga kirib keladi.
— O'g'lim, ishingni tashlab bekor qilding-da, alimenting ham odamni bezor qildi, — dedi ota.
— Ishingiz bo'lmasin, o'zim to'layman, – dedi u.
Shu tariqa ota-bola o'rtasida gap qochdi. Olimning o'ngiridan tortgan otaga o'g'li burilib yuzi aralash musht tushirdi. Ota sho'rlik o'z pushtikamaridan qancha musht, qancha tepki yedi.
Odam emas, vahshiy hayvondek quturgan o'g'il dastidan joni og'rigan otaning faryodini eshitgan qo'ni-qo'shnilar ichkariga kirganda, Erkin do'xtir behush yotardi. Devor qon bo'lib ketgandi. “Erkin Turdiyevni o'g'li urib o'ldirib qo'yibdi”, degan sovuq xabar birpasda qishloqqa tarqaldi…
O'rtada bechora onaga jabr bo'ldi. Birgina suyangan jufti halolidan judo bo'ldi. Oqpadar o'g'lidan esa…
Otasining qotili degan la'natlarga uchragan xotinboz Olim uzoq yillarga ozodlikdan mahrum etildi.
Kunlar, oylar, yillar o'tar, bir kun jazoni o'tab ham kelar. Ammo…
O'z otasining qotili – padarkush degan qora tamg'adan hech qachon qutula olmasligi ayon. Alloh ana shunday oqpadar farzandlardan asrasin.
M. MALIKOV,
Jinoyat ishlari bo'yicha Surxondaryo viloyat sudi sudyasi,
Chori QORAQULOV,
jurnalist.