Orzular ro'yobi
Chekka qishlog'im yuragimga jurnalist bo'lish orzusini solgan. Bu orzu shundayligicha qolmasligi uchun oilam meni har tomonlama qo'llab keldi. Albatta, bu sohada o'qish, talaba bo'lish uchun yetarlicha bilim va ko'nikma talab etiladi. Shu sababli har kuni darsdan keyin shahar markaziga kursga qatnar edim. Uzoq yo'l, chang qishlog'imni oralab borar ekanman, yo'lma-yo'l o'sha bepoyon orzularim, go'zal kelajak haqidagi o'ylarim manzilimni yaqin qilar edi go'yo. O'quv markazining oldida Sirdaryo viloyat teleradiokompaniyasi binosi joylashgan edi. Har gal unga havas bilan qarab, “Kun kelib maqsadimga erishaman va shu dargohda ishlayman” deya niyat qilar edim. Har kuni shu bino oldidan o'tarkanman, oldimga qo'ygan maqsadimga bo'lgan intilish yanada oshardi.
Bir kuni darsimiz erta tugadi. Yana telekanal oldidan o'tib borayotib, bir martagina bo'lsa-da binoga kirishni, undagi muhitni his qilishni chin dildan istadim. Bino oldida yoshi kattaroq bir kishiga ko'zim tushdi va shu binoga kirish uchun ruxsat so'radim. U kishi ustoz jurnalist Anorboy Qahhorov edi. Ustoz kichik iltimosimga yo'q demay, bola ko'nglimni shodlantirganlari, qolaversa, jurnalist bo'lish istagimni qo'llaganlari menga yanada kuch bag'ishlagan. Orzum ushaldi. Telekanalga kirdim. Kamera, mikrofon, studiya — barcha-barchasini o'z ko'zim bilan ko'rgandagi zavq, shijoat va hayajon hamon yodimda. U yerdagi ahil jamoa — ustozlar bilan tanishdim. Ish jarayonini kuzatish uchun kelib turishimga ruxsat berishdi.
Kundan-kun sohaga bo'lgan qiziqishim oshar, ustozlar faoliyatini, ko'rsatuvlar suratga olinish jarayonlarini kuzatib, tezroq talaba bo'lgim va men ham jurnalist kasbini egallab, shu sahnada o'zimni ko'rgim kelardi. Ancha vaqt amaliyot o'tagach, Sirdaryo viloyat teleradiokompaniyasi direktori, ustoz jurnalist Zafar Darxonovga o'z istagimni bildirdim. U kishi men ham ko'rsatuvlarga chiqishim, lavhalar tayyorlashga urinib ko'rishim mumkinligini aytdilar. Bu imkoniyat mening kelajagimni belgilab berdi, desam, mubolag'a bo'lmaydi. O'sha damdan boshlab men ham bo'lajak yosh jurnalist sifatida radio va televidenieda chiqish qila boshladim. Lavhalarim efir yuzini ko'rdi. Jurnalist bo'lishni orzu qilgan bir qizaloq uchun bu ulkan baxt edi. Ustozlarim, oilam — barcha-barcha yaqinlarimdagi faxr tuyg'usidan kundan-kunga kasbga bo'lgan mehrim ortib boraverdi. Ustozlarimning bir o'giti mendagi shiorga aylanib ulgurgan: “Yozishni bilgan jurnalist jurnalistikaning qaysi sohasida bo'lmasin, hech qachon qiynalmaydi”. Haqiqatan ham, bu so'zlarda katta ma'no mujassam. Jurnalistning quroli — so'z. Ustozlarim menga bu o'gitni bolalikdan singdirishganidan hamisha minnatdorman. Sababi, men televidenieda amaliyot o'tash bilan bir qatorda, gazetalar bilan ham doimiy hamkorlik qildim. Jurnalistikaning bu ikki yo'nalishini bir-biriga bog'lash kelajak maqsadlarimga yetishishimga katta turtki bo'lgan.
Abiturientlik davri tugab, hal qiluvchi pallalar yaqinlashdi. Jurnalistika yo'nalishida ijodiy imtihon o'tkazilishi ma'lum bo'ldi. Bu nafaqat meni, balki jurnalistika sohasiga ishtiyoqi baland barcha abiturientlarni juda xursand qildi. Sababi, biz ijodiy imtihonda iqtidorimizni namoyon eta olardik. Ellikdan ortiq ijodiy ishlarim, maqola va teleko'rsatuvlarimni papkaga joylab, maqsadim tomon Toshkentga yo'l oldim. U yerda mahoratli jurnalist ustozlar bizni suhbatdan o'tkazishdi. Suhbat jarayonida har bir savolga ishtiyoq, baland ruh bilan jo'shqin javob berganimni ko'rgan ustozlar: “Siz deyarli tayyor jurnalist ekansiz-ku”, deyishgani o'zimga bo'lgan ishonchni yanada oshirgan. O'sha suhbat va yozma imtihondan eng yuqori ball bilan davlat granti asosida O'zbekiston davlat jahon tillari universitetining xalqaro jurnalistika fakultetiga talabalikka tavsiya etildim. Jonajon jurnalistikamning ilk zinalariga qadam qo'ydim. Endi esa bu zinalardan kuchli bilimim bilan ko'tarilib, ustozlarim ishonchini, imkoniyatlarim natijasini oqlashim kerak edi. “Inson nimanidir chin dildan istasa, butun yer-u samo uni shunga yetkazish payida bo'ladi”, deb yozilgan edi eng sevimli asarlarimdan biri “Alkimyogar”da. Chindan ham bundan besh yil oldin jurnalist bo'lish xayoli bilan televidenie binosi oldidan havas bilan o'tganlarim, ana shu havas asnosida qilgan niyatlarim bugun hayotimga ko'chdi: talaba bo'ldim, o'qidim, o'z maqsadim yo'lida tinimsiz harakat qildim. Universitetda ham shunchaki emas, bor kuch-g'ayratim bilan o'qidim. Sababi, poytaxtga qishlog'imdan osmon-osmon orzularimni yelkamga yuklab kelgan edim. Sevimli joyim — teleradiokanalga: “Albatta o'qib, raqobatbardosh kadr bo'lib qaytaman”, deya va'da bergan edim. Har lahza mana shular menga kuch bag'ishladi. O'qish davomida soha bo'yicha ham nazariy, ham amaliy bilim oldim. OAV bilan muntazam hamkorlik qildim. Gazeta-jurnallar mutolaasini kanda qilmadim. Eng katta qurolim bo'lmish so'zdan mohirona foydalandim. To'xtamadim va mehnatlarimning samarasi o'laroq, muhtaram Yurtboshimizning qarorlariga binoan Zulfiya nomidagi davlat mukofotiga aynan jurnalistika yo'nalishida tavsiya qilindim. Ha, men shu kasbni sevib, kamol topdim. Maqsadim, harakatim bilan Prezident e'tirofiga sazovor bo'ldim. Muhtaram Yurtboshimiz mening ko'ksimga mukofot taqar ekanlar: “Zanjiloy, qizim, sizni jurnalistika yo'nalishi bo'yicha taqdirlayapman, siz kabi jurnalistlarimiz ko'p bo'lishi kerak. Zero, islohotlarimizning targ'ibotchisi siz, jurnalistlar hisoblanasizlar”, deb aytdilar. Bu men uchun haqiqiy yutuq va g'urur edi: kechagina qishlog'idan “jurnalist bo'la olarmikanman?” deya ming bir o'ylar girdobida o'quv markaziga qatnaydigan qizaloqning kasbdan topgan kamoli va baxti. Bu yutug'imning asosiy sababchilari esa menga imkoniyat yaratgan aziz ustozlarimdir. Ulardan hamisha qarzdorman. Men bu qarzimni sohaning yetuk mutaxassisi, ular xohlagandek qalami o'tkir jurnalist bo'lib oqlayman.
Yaqinda o'sha go'zal xotiralarni eslab, Sirdaryo viloyati teleradiokompaniyasiga bordim. Telekanal to'liq ta'mirlangan shinam va zamonaviy yangi binoga ko'chgan. U yerda meni teleradiokanal direktori ustoz Zafar Darxonov kutib oldilar. Ustoz bilan suhbatlashib, yangi bino bilan tanishdim. Zamonaviy binoda aylanib, bahri-dilim yayradi. Bir jurnalist ishlashi, ijod qilishi uchun bundan ortiq sharoit bo'lmasa kerak. To'g'risi, his-hayajon va hayratimni yashira olmadim. Bu yerda ishlash, kasbiy mahoratimni oshirish istagi oshdi. Bu dargoh mening muvaffaqiyatimga ilk eshiklarini ochgan qadrdon maskanlardan biri bo'lgan. Bunday majmuada zavq bilan ishlash ko'plab jurnalistlar qatori, mening ham orzum edi, albatta. Qolaversa, shu dargohda ishlab, ustozlar bergan bilimni oqlash, uning natijasini amalda ko'rsatish, milliy, zamonaviy jurnalistikamizning rivoji uchun o'z hissamni qo'shish o'zim va Yurtboshimga bergan va'dam ham edi. Men Sirdaryo viloyati teleradiokanalida ish boshladim. O'ylaymanki, yangi binoda yangi maqsadlarim sari qo'ygan dadil, shaxdam qadamlarim ila barchasiga yetishaman. Buning uchun barcha sharoit va imkoniyatlar yetarli. Orzular o'z natijasini berdi. Kimningdir turtkisi yoki ko'rsatgan yordami inson hayotida ulkan o'zgarishlarga olib kelishga qodir ekan. Hikoyamda ham aynan shunga hayotiy misol keltirishni maqsad qilgan edim. Bugun shu sohada o'rin topishimda jurnalistikaning turli yo'nalishlarida menga yordam bergan ustozlarimga alohida rahmatimni aytmoqchiman. Ular qatorida meni hamisha qo'llagan Zafar Darxonov, Ahmadali Shernazarov, Abdurasul Jumaqulov, Amrullo Karimovlar bergan ishonchlarini albatta oqlayman deya va'da beraman.
Zanjiloy ABDUSALOMOVA,
O'zDJTU talabasi,
Zulfiya nomidagi davlat
mukofoti sohibasi.