Olako'z

Xo'jayin yo'g'ida uy hayvonlari haddidan oshib ketgan Itni muhokama qilishdi.

— O'tgan-ketganga huda-behuda vovillayveradi!

— Akillashini-chi?!

— Tovuqlarni quvlab, patini to'zg'itib tashlayapti!

— Buning dastidan bechora do'mboq Jo'jalarga kun yo'q!

— Ochofat!

— O'zi vazifasi qorovulligu o'g'ri Mushuklarga oshna bo'lib olganiga o'laymi?!

— O'g'rilarga sherikmi, demak, o'zi ham – o'g'ri!

— Eh, xo'jayin bilmaydi-da! Eng sadoqatligim shu, deb o'ylaydi. Esiz!

— Xo'jayinning oldida dumini likillatib, o'zini vafodor qilib ko'rsatadi-da!

— Uyatsiz!..

Mana shu oxirgi so'z boyadan buyon ola ko'zlarini osmonga qadab, bepisand va beparvo esnab yotgan Itni javob qaytarishga majbur qildi:

— Uyatim bo'lganida, it bo'larmidim?..

Nosirjon TOShMATOV