Adashib ketmaydi osmonda qushlar…
Bilibmi… bilmaymi
adashdik nogoh,
ajrashsak
ko'ngullar sovusharmidi?
Barcha mushkulotlar
erning yuzida
osmonda…
ajabmas qovusharmidi?..
Ammo,
ko'kning cheki yo'qdir
hayronman, hayron,
kechagi kunlarim
boshimga mushtlar.
Oyog'im zamindan uzilganida
yiqilsam kim mening
qo'limdan ushlar?..
Adashib ketmaydi osmonda qushlar…
* * *
So'zlarida yolg'on bor, sezdim,
nigohi ham riyo aralash.
Menga juda malol kelardi
Bu yolg'on so'z,
Bu yolg'on qarash…
Suvdek oqib bormoqda sekin
essiz umr,
lahza,
onlarim…
Menga yetib ortardi, axir,
o'zim aytgan ko'p yolg'onlarim.
* * *
Urilib ketmayin deya bir lahza,
qoqildim, nimadir tushdi qo'limdan.
O'tib ketaverdi odamlar
to'xtamadim men ham yo'limdan…
Chiqib olsam bo'ldi nariga,
kimgadir dard – yukimni ortmay.
Tongga yetib bormoqchi edim,
men bugun hech narsa yo'qotmay.
Ammo, buning iloji qani?..
to'xtay desam, yurak bermas dov.
“Tushib qoldi nimangdir” deya,
hoy, ham demas ortimdan birov…
* * *
Yer uyg'ondi, bunchalar go'zal
yomg'ir yuvdi qiru dalani.
Bu tumanli, harir saharda
dili yorug', qarang, hammaning…
Bulut, senga rahmat, dedim men,
bahor, sen ham xush kelding, qani…
Qorlar yog'ib iz bosilganda,
esga solding, qara, hammani…
* * *
Otib borar oq, oppoq tong,
qizdiradi quyosh qirni.
Tun soyadek gumdon bo'ldi,
olib ketdi zo'r bir sirni.
Ko'ngil – ko'zgu, boqib to'ydim,
ne damlaru ne g'amlarga.
Rahmim keldi indamay jim
ketayotgan odamlarga…
* * *
Ortiq bunga qanday chidayman,
juda rostga mengzasa yolg'on.
Lug'atlarda haq so'z borligin
unutdikmi yo, allaqachon?
G'amni dildan qanday o'chiray? –
busiz ham ko'p edi kam-ko'stim.
Kecha qalbda yo'q edi kemtik,
bugun, endi, yo'q bitta do'stim…
* * *
O'ylar birdan chuvashib ketdi,
ketdi yorug' kunlar burilib.
Fasllarning ortidan nogoh,
yillar chiqdi bir-bir surilib.
Xazon bo'lgan barglar ostidan
bir dil boqdi bejilva, yupun.
Qachonlardir yellarga uchgan,
juda g'arib, faromush bir kun.
Qarshisida tiz cho'kdim, netay,
xotiralar unut tanada…
U kunlarni qattiqroq suydim,
hayot, seni suydim yanada…
Bu yorug'…
Bu yorug' kunlarning yuzlarida dog',
ko'zlarida asriy to'zon yotadi.
Sho'r bosgan zaminning kaftidagi tog',
tuproqning bo'g'ziga oydek botadi.
Devona shamollar vujudingda el,
yalang'och bog'larda tunar xazonlar.
Qodiriy qabrini topolmasdan yel,
eshigingdan yig'lab o'tar azonlar.
Bu yorug' kunlarning dog'i – bir qo'shiq,
bolalay boshlaydi… yuraklaringga.
Yig'laysan,
qoningda zang bosgan pichoq,
biram botib ketar suyaklaringga…
Bu yorug' kunlarning…
Alisher Narzullo
Alisher Narzullo — 1967 yili Tojikiston Respublikasining Kofarnihon tumanida tug'ilgan. «Rangin olam», «Yashil daraxtlar», «Bolalikning so'nggi kuni» kabi kitoblar muallifi. O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a'zosi.