Bog'lar qiyg'os gulda
1 mart — O'zbekiston xalq shoiri zulfiya tavallud topgan kun
Zulfiya
Bog'lar qiyg'os gulda
Bog'lar qiyg'os gulda — yaxlit bir chaman,
Har daraxt anvoi bir tarovatda.
Bir kaft bog' mehnatu hosilga vatan,
O'zga ko'rk, o'zga rang har bir daraxtda.
Har navda bir gulda, har gulda bir ro'y,
Har daraxt bargi bir dunyo hikoya,
Har birin hosili o'zgasiga ko'rk,
Biri-biri uchun qudrat, himoya.
Vatanim ko'zimda: qay burchi aziz,
Bilmam, qayda tole serzavq, serjilo?
Yalpi to'lishadi bedaxl yurtimiz,
Naq har qarichi dil, jon tomir go'yo,
Bir qardosh tinchisiz — o'zga beorom
Birining nonisiz — o'zga emas to'q…
Bu — qadim dunyoda yangi bir olam,
Bunda orqa tog'siz bir tirik jon yo'q.
Tayanch bo'lmasaydi odamzod albat,
O'zi kashf etardi, kashf etganday baxt.
SOG'INIB
Shu kunlarda bahorga zorman,
Navjuvonlik o'ti tanda yo'q.
Kuz singari za'far ruxsorman,
Mevalar ham shoxlardan uzuq.
Shu kunlarda bahorga zorman,
Tanxastalik ezadi ruhim.
Tanho emas, qatorda borman,
Yana neni izlaydi suqim?
Shu kunlarda bahorga zorman,
Shaffof, yorqin kuy tilar ko'ngul.
Yaxshiyamki, qalamga yorman,
So'zlab turar bor dilimni ul.
Shu kunlarda bahorga zorman,
O'z bahorim kabi bemisol.
Bahor qaytmas, yonuvchi qorman,
Yo no'noq qo'l butagan nihol.
Shu kunlarda bahorga zorman…
BAHOR KEChASI
Kecha jimjit, ko'p go'zal kecha,
Qaraysanu suqing kiradi.
Yonadi gul, jilmayar g'uncha,
Ellar g'ir-g'ir esib turadi.
Bahor kechi tiniq va oppoq,
Borliq to'lgan gullar hidiga.
Hislar uyg'oq, tabiat uyg'oq,
Uyg'un bo'lib kishi diliga.
Ajab, go'yo tiniq to'lin oy
Hokim sezar osmonda o'zin,
Baxtli bilar shu dam hoynahoy,
Sayr etgan-chun butun yer yuzin.
Tun musaffo, kecha beozor,
Bizdayin sof nafas oladi.
Unda yo'qdir o'tmishdagi zor,
Yangi kuyga quloq soladi.
Oyda kulish, elektrda nur,
Yuragimda sevgi to'lqini.
Daydi shamol yeladi hur-hur,
Olib ketar ko'zdan uyquni.
Yerga bahor chaman to'shagan,
Olma hali gulin to'kmagan.
Ko'k baxmalga gullar burkangan,
Lab ochmagan, bulbul o'pmagan.
Ko'zim tushdi olma guliga,
Dedim, taqsam eng go'zal birin –
So'ylab bersa…
mening chakkamda,
Dilbarligin, go'zallik sirin.
Shunday go'zal bahorning guli,
Undan go'zal biz o'sgan hayot.
Gul tutadi hur inson qo'li,
Gulga to'lgan butun koinot.
Shu manzara, shu ajib chaman,
Quchog'ida sevinchga botdim.
Oqshom zavqin qonib ichib men,
Tog' ortiga oyni uzatdim.
* * *
Havo ko'm-ko'k, unda yo'q g'ubor,
Quyosh nurin behad sochadi.
Yerda ajib to'lishib bahor,
Har kun yangi chehra ochadi.
Qishdan chiqqan bog'chalar, bog'lar,
Bezanadi bahor guliga.
Maysa o'tlar, zilol yaproqlar
Ilhom berar kishi diliga.
Ariq labidagi binafsha,
Kashf etadi o'zi bir bahor.
Ko'ngillarga beradi nash'a,
Sayrab bulbul chiroyli nahor.
Xayolingni maftun etadi
Go'zal oppoq firuza tonglar.
Uyqularni olib ketadi
Allaqanday mayin shamollar.
Bahor ko'rib yashnar daralar,
Qir ham ish zavqiga to'ladi,
Mehnat bilan zumrad dalalar
Kundan kunga dilbar bo'ladi.
Ishga chiqar, sevib, shoshilib,
Quyosh bilan teng turgan qizlar;
Ishlar bahor kabi ochilib,
Yonar baxmal loladay yuzlar.
Bahor, yoshlik ishga tushar tez,
Tongda mehnat zavqli bo'ladi.
Baxtli tongday kulgan o'zbek qiz
Traktorning rulin buradi.
Qishi bilan yetilgan tuproq
Qiz qo'liga ochar ko'ksini.
Oltin kuzda ochilgan oppoq
Hosil erkalaydi ko'zini.
Yuraklarda, ko'zlarda bahor,
Yerda, ko'kda bahor yuradi.
Hatto sochi oqargan chollar,
Bahor kabi yashnab kiradi.
Shunday sochib gullarin har gal,
Yeru ko'kni bezash odati.
Gul yozadi bahordan go'zal,
Shod insonning hur saodati.