Sherali bobo suhbati
Muallif haqida:
Shodmonqul Salom — 1980 yili Qumqo'rg'on tumanida tug'ilgan.
2003 yil Termiz davlat universitetining kimyo fakultetini, 2005 yil Oliy adabiyot kursini tamomlagan. “Do'stlik” ordeni sohibi.
“Yurak iqlimi”, “Ko'ngil kitobi”, “Borligini bilganlar”, “She'r sayyorasi”, “Tongning iqbolini tilarmen” nomli she'riy, “Ko'ngil obidasiga yo'l” nasriy asarlari chop etilgan.
“Ma'naviy hayot” jurnalida bosh muharrir o'rinbosari vazifasida faoliyat yuritadi.
O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a'zosi.
Sherali bobo suhbati
(Manzuma)
Bismillohi Rahmoni Rahiym!
Rahmonliging bilan siylagil, Aziym!
Rahim noming haqqi nazar qil, Kariym!
O'zimni izlarman, topib ber, Hakiym!
Tilovim yolg'ondir, bilib borurman,
Chinimni o'zingdan so'rab borurman,
Tushim yaxshiliqqa jo'rab borurman,
Suyamasang, bo'lmas – nurab borurman!
Rabbim-ov! Shahidning hayotin sha'n qil,
Mustafo yo'lini ummatga fan qil!
Me'rojga yetganday yorishsin yo'li,
Terisiga sig'may quvonsin quli.
Tutsin to'rt yonidan azim Choriyor,
Alarning mehrisiz g'aribing ko'p xor.
Siddiq, Umar, Usmon, zulfiqor Ali,
Yodin yodlab bo'zlar behisob vali.
Rabbim! Habibingga salomim yetkar,
Mahsharda to'rt ustun g'uborin ketkar!
Suhbatim murodi – Sherali o'g'lon,
O'n uch yoshda joni bo'lmish xuroson!
Sherali boboga nazar qil, Rahmon!
Bir yillik gunohin avf et, Xudojon!
Sherali chorvador bir boyning uli,
Yaratganga taqvo qilg'uvchi quli.
O'qib yurar edi mullodin saboq,
Peshindan so'ng esa qo'lida tayoq!
Ko'ngli oq yomg'irda yuvilgan o'g'lon,
Cho'lboyir tog' kabi umidi shoyon!
Otasin boybobo atar edi el,
Qo'yqirqimda kelib yotar edi el.
Sherali o'qirdi “Qoidai Bag'dod”
Saboqqa ketardi o'qigach bomdod!
Qo'yqatiqqa to'ygan bu ajib o'g'il,
Shirboz go'shtini ham qilmish tanovvul.
Maqtab qo'yar edi mullo ustodi,
Yulduzdek porlatmoq edi murodi.
Rabbim! Rahm ayla, men – ojiz, bandi,
Sherali baribir yulduzdek yondi.
Sherali otasin ikki cho'poni,
Shum niyat o'tida o'rtangan joni.
Bir qo'y o'g'irlamoq qildi muddao,
Unutmish – barisin ko'rgaydir Olloh!
Bir tusoqni qisir gumon qildilar,
Suruvni hurkitib yomon qildilar.
Tusoq qo'yni tutdi, semirgan edi,
Uning eti cho'pon imonin yedi.
Qo'yni bir jilg'ada bo'g'izladilar,
Misoli jondordek og'izladilar.
Peshinga qiyolab suzardi quyosh,
Sheralini sezmay qoldilar ovbosh.
Bola kelar edi o'z xayolida,
“Fotiha” surasi bordir tilida.
Cho'ponlar, cho'ponmas noshud o'g'rilar,
Qo'y bag'rini yorib go'shtin bo'lurlar.
Rabbono! Ul qo'yning vujudi aro,
Egiz qo'zichoqning hayoti barpo.
Homila ulg'ayib shungacha yetdi,
Ikkita qo'zichoq beajal ketdi.
Cho'ponlar pishnashib, terlarin surtib,
Qonli pichog'ini to'niga artib.
Etni ikki xurjun bo'lib olganda,
Teriyu chavog'in chohga solganda,
Oftob hasrat bilan tikilgan oni,
Cho'pon gunoh sari yiqilgan oni,
Suruvni soz uyqu elitgan damda,
Bir qora ko'rindi oshuvda – kamda.
Qo'lida tayog'i, belida noni,
Nonining yonida pora Qur'oni.
Sherali cho'ponlar ishini ko'rdi,
Irg'ay tayoq kabi selkillab bordi.
U gumon qilmadi cho'ponlaridan,
G'arazga yuz burgan go'pponlaridan.
Cho'ponlar qoshiga yetdi Sherali,
Bir qo'yga hayoti alishgan vali.
O'g'rilar bolani aldamoq bo'ldi,
Otangga aytma, deb avramoq bo'ldi.
Ular va'da qildi tangayu tillo,
Bolakayning esa dilida – Olloh!
Sherali ko'nmadi, “Ayturman” dedi,
Shu odil so'z uning boshini yedi.
Ko'ksiga tig' urdi bemurod cho'pon,
O'zing hisobini qilg'il, Xudojon!
O'n uch yoshda joni xuroson bo'ldi,
Keyingi savdolar noayon bo'ldi.
Qiblagohi ne deb bo'zladi ekan,
O'g'rilarni qaydin izladi ekan.
O'n uch yoshda guli xazon bo'lganim,
Sheralidir umri arzon bo'lganim.
O'g'lon janozasin o'qidi mullo,
Unga saboq berib yurguvchi tillo.
Janozaga keldi dasht to'rg'aylari,
Eshitgan kimsaki teshildi bag'ri.
So'ng ota suruvni o'zi boqquvchi,
Sahar shamolida ko'ksin yoqquvchi.
O'zi cho'pon bo'ldi vayron, bag'riqon,
Suruvni oralab izillagan jon.
Avf etgil oziqqan cho'ponlaringni,
Yaxshiga yetkazma yomonlaringni.
Sherali javonmard ruhini shod qil,
Bituvchi darveshning so'ngin obod qil.
Alqissa, Sherali uchdi samoga,
Ruhi shamollardek yetdi Mavloga.
Otasi qop-qora saharni oqlab,
Qo'yin qo'zg'ar edi, tuslab, sanoqlab.
Adirlar to'shiga yetganda otar,
Otaning ko'ziga o'g'lin ko'rsatar.
Suruvni “hayt-hayt”lab borar Sherali,
Shar qo'ylarni yo'lga solardi – balli!
Otajoni esa hasrati cho'g'day,
Go'yo bu olamda ayriliq yo'qday.
“Bolam, qaytarib kel qo'ylarni” deydi,
Anglagach hijronning nonini yeydi.
Har sahar takrordir bu g'aroyib hol,
Otani yupatar edi Zuljalol!
Tong to'shiga qizil to'n ilgan sayin,
Sherali yulduzday bo'lardi g'oyib.
Qo'y haydab, quvonib, yo'li yorishib,
Ota qaytar yuzi nur-la qorishib.
Uyda o'ltirardi mushtipar, laziz,
O'g'lonidan judo onayi aziz.
Ota bir kun uni ovutmoq bo'ldi,
Yonib yotgan o'tni sovutmoq bo'ldi.
Dediki, O'g'limni ko'radirman men,
U bilan qo'y boqib yuradirman men.
So'zimga so'z bilan qilmaydi javob,
Vale aytganimni bajarur shu tob.
Onajon “voh” dedi, nigori to'ldi,
Yarador bulbuli bo'g'ziga keldi.
Sani ham yetkaring ul adirlarga,
O'g'lim izi qolgan jim sag'irlarga.
Etayin, jamolin ko'rayin bir bor,
So'ng taslim bo'lurman, o'zingga Jabbor!
Ota dedi: bir shart – ovoz bermassan,
Dod, desang, o'g'lingni qaytib ko'rmassan!
Ona rozi bo'ldi – bajargum, dedi,
Kun botdi, hilolni qaro shom yedi.
Saharlab ketdilar otayu ona,
Oldida suruvi, ko'zi giryona.
Bir mahal adirlar to'shiga yetdi,
Sherali jon bergan qo'shiga yetdi.
O'g'loni ko'rindi oq ko'ylakli, boq,
Misoli janglarni to'xtatgan bayroq.
Ona onaligin qilgaydir har dam,
“Voh, bolam!” degancha chopdi muhtaram.
Ota tutolmadi uning ilkidin,
Ayrilib borardi bori mulkidin.
Bolasin oldirgan zo'r ona sherdek,
Yugurdi baayni Bibi Hojardek.
Ona siynasida alamning o'ti,
Jilg'alardan toshdi hijronning suti,
Ota tutolmadi uning ilkidin,
Ayrilib borardi borliq mulkidin.
Bir qayrilib boqdi Sherali ilkis,
Cho'chib uyg'onganday yuzida zo'r his.
Keyin g'oyib bo'ldi tunning qa'riga,
Qaytib ko'rinmadi majnunlariga.
Shu zayl o'tdilar otayu ona,
Qozonin to'ldirdi achchiq paymona.
Rabbim! Rahmat ayla aziz onani,
Qo'zisin yo'qotgan bag'ri yonani.
Rabbim! Mag'firat qil otalarin ham,
Mahsharda suvingdan icholsin u ham.
Tangrim! Yaratganing – oxir bandadir,
Shoir-o! Kibr etma, hisob – Undadir!
Shundan buyog'iga mullo Sherali,
Qo'ng'irot, O'r qavmin farzandi vali.
Sherali bobo, deb ziyorat bo'lgan,
Go'dak ketganlarni bag'riga olgan.
Bu joy katta yo'lning ostida muqim,
Oqqapchig'ay suvin ustidan boqib.
Turadi – yalovi bayroq misoli,
Yod etgan kishini yo'qlar shamoli.
Adirlar ko'ksida yashnagan gulzor,
Bunda go'daklarning munis qabri bor.
Ruhingiz shod bo'lsin, mullo Sherali,
Gunohim suyalday to'kilsin, tole.
Rabbim ul dunyongiz ziyoda etsin,
Hurlar suhbatiga musharraf etsin!
Ey, siz yolg'onchida chin so'ylaganim,
O'spirin yoshida dard bo'ylaganim.
Ey, siz murg'aklarning zo'r og'ajoni,
Onamiz – O'rlardan, ey tog'ajonim.
Tangrim! Bituvchining qo'lin tolirma,
Ko'ngli ro'zadordir – suvsiz qoldirma!
Tangrim! Murodig'a yetkargil ani,
Galdirab, adashib yurgan bandani.
Sherali suruvin juni sonicha,
Rahmatingdan yog'dir to qongunicha.
Ajr qil foniylik xatolarini,
Onasin ranjitgan guno(h)larini.
Rabbim! Otasining sog' bo'lsin joni,
Yomonlik ko'rmasin kuygan cho'poni.
Og'ayu egachi quvnab yursinlar,
O'stirgan bog'idan meva tersinlar.
Omon farzand – qo'zichog'lari,
Ayoli – hamdami sog' bo'lsin bari.
Tangrim! Bituvchinga o'zing oson qil,
Ketar chog'larini beza – poson qil.
O'zinga topshirdim qolganin, Aziym!
So'zim – Bismillohir Rahmoni Rahiym!
So'zim – Bismillohir Rahmoni Rahiym!