Bobom qoldirgan meros
Gazeta mutolaasi men uchun bolalikdan singgan eng yoqimli mashg'ulotim. Uzoqdan pochtalon amakining velosipedini ko'rsam uyimiz tomon “Bobojon, gazeta kelayapti”, deya chopqillar edim. Chunki pochtalon amaki bobo-buvimning nafaqalari bilan birga ularga turli gazeta-jurnallarni ham tashlab ketardi. Meni xursand qiladigani shu ediki, ular o'qib bo'lishgach, gazeta-jurnallar menga berilar, men esa nashrlarning orqasidagi bolalar uchun ajratilgan sahifalarini maroq bilan tomosha qilar, shundan so'ng ham ularni tashlab yubormay, bir joyga saqlab qo'yar edim.
Bobom kunlarning birida birinchi sinfni a'lo bahoga tugatib, “Alifbe” kitobidagi barcha she'rlarni yodlab olsam meni ham bolalar gazetasiga obuna qilishini, pochtalon amaki men uchun ham alohida gazeta olib kelishini aytdilar. Bundan juda quvonib ketdim va a'lo baholarga o'qish uchun kitob o'qishga astoydil bel bog'ladim. Birinchi sinfni a'lo bahoga bitirish bilan birga 8 yoshimda 50 dan ortiq she'rlarni ham yodladim. Bobom esa va'da berganlaridek, bolalar gazetasiga obuna qildilar. Men esa bundan yozgi ta'tilda bir xumdon oltin topib olgan boladek har hafta kelgan gazetalarimni o'qib borardim. Nafaqat gazeta, badiiy, she'r kitoblarni o'qishni ham kanda qilmasdim. Natijada kundan kunga so'z boyligim ortib borayotganini sezardim, o'zim ham she'r, hikoyalar yozishni mashq qila boshladim. Gazeta o'qishdan boshlangan mutolaa kichik qizchani ijod bog'iga yetakladi va ko'ngilga qalami o'tkir jurnalist bo'lish maqsadini soldi.
Mana yillar o'tib o'sha orzu maqsadlar hayotga ko'chdi. Bugun jonajon jurnalistika — xayolim emas, hayotim mazmuniga aylangan. Gazetalarga mehr berib maqolalar yoza boshladim, har bir maqolam chop etilganini ko'rib quvondim, ism-familiyamni qayta-qayta o'qib g'ururlanib ketaman. Bu meni yana yozishga, yangi mavzular topishga, izlanishga undaydi. Ustozlarimning “Jurnalist hamma narsadan xabardor va tezkor bo'lishi kerak” degan so'zlari bugun menga shior. Hozir ham har tongni mutolaadan boshlayman. Ayniqsa, “Hurriyat” gazetasi — mening doimiy hamrohim.
“Hurriyat” — mustaqil gazeta. Undagi rang-barang, badiiy publitsistik maqolalar menga hamisha ilhom bag'ishlaydi, ko'proq yozishga undaydi. Ha, gazetaga qiziqish yil sayin men bilan birga ulg'aydi, bolalikda qalbimda ekilgan nihol bugun kurtak ochmoqda.
Endi o'ylab ko'rsam rahmatli bobojonim menga ulkan meros qoldirib ketgan ekanlar. Daraxtni qancha yaxshi parvarish qilsang, mevasi shuncha totliroq bo'lur deganlaridek, qancha ko'p o'qib izlansak, shuncha kamol topaveramiz. Bobomning “Kitob o'qigan insondan yomonlik chiqmaydi”, degan so'zlarini bugun yanada teranroq his qilayapman. Bugun gazetalarga to'lgan jovonimni ochar ekanman bolaligimni, bobom qachon gazetani o'qib bo'lar ekanlaru men olarkanman deb poylab o'tirgan damlarimni eslab yana o'sha kunlarni qo'msadim.
Ha, umr o'tguvchi, vaqt esa yugurik. Anglaganim ana shu vaqtning oralarida orzularimizga erishish uchun harakatni qancha tez boshlasak, shuncha komil ruhda o'saveramiz. Bu yo'lda albatta, aziz ota-onalarimiz, bobo buvilarimiz, ustozlarimiz bizlarga o'rnakdir.
Zanjiloy ABDUSALOMOVA,
O'zbekiston davlat jahon tillari
universiteti talabasi