Taqdir sinovlari va siylovlari…
Taqdir siylovi haqida o'ylaganimda, eng avvalo, bag'ri keng, ko'ngli toza, rostgo'y, lozim bo'lganda o'zgalar manfaatini o'z manfaatidan ustun qo'ya oladigan inson bilan umri basar qilish menga nasib etgani deb bilaman. Ha, Nosir Fozilovdek insonga hamnafas bo'lganim, uning ardog'ida yashaganim Yaratganning menga qilgan benazir siylovi edi. Men u kishini nainki turmush o'rtog'im, balki chinakam ustozim, ustoz bo'lganda ham nafaqat adabiyot, balki hayot sabog'ini ham bergan rahnamoyim deb bilaman.
U kishi o'z vasiyatlarida e'tirof etganlaridek, biz yaxshi yashadik. Yaxshi yashash, bu faqat to'kis, bekamu-ko'st umr o'tkazish degani emas. Balki, bir-biringni tildamas, dildan ardoqlab, dildan tushunib yashashdir.
Bo'yimday bo'y topdim-u, ko'nglimday ko'ngil topmadim, degan gap bor. Bizda esa aynan ana shu narsa bor edi: biz ko'ngildan topishgan edik. To'kis yashab, oshib-toshib ketmadik, saroy qurmadik, qo'sha-qo'sha mashinalarga, xorij kurortlariga dam olib kelishlarga ruju qo'ymadik. Ikkimiz ham baholi qudrat qalam qitirlatib, shuning orqasidan topganimizga qanoat va shukur qilib, kamtarona yashadik. Shukr, hayotda quvonchli kunlarimiz oz bo'lmadi. Yolg'izgina o'g'limiz ko'z oldimizda bo'y ko'rsatib, oyoqqa turib kelishi, hayotda o'z o'rnini topishi, kelin tushirganimiz, birin-ketin o'g'il-qiz nabiralarimiz dunyoga kelishi, Nosir akamning ijoddagi qadam-baqadam erishgan yutuqlari, unvonu ordenlar, davlat mukofotlari bilan taqdirlanishlari, o'zimizda ham, qardosh qozoqlar yurtida ham e'zozu e'tibor qozonishlari… bularning barchasi ikkimizni birday quvontirar, ko'nglimizni tog'day ko'tarar edi…
Albatta, birgalikda kechgan hayotimiz davomida ham sinovli kunlar ko'p bo'ldi. Lekin yoningda ishonganing, tog'day suyanching bo'lsa, sinovli kunlarni yengib o'tishing osonroq kechar ekan. Birga yashasang-u, o'zingni yolg'iz his qilsang, bundan yomoni yo'q. Nosir aka ikkimiz har qanday vaziyatda bir-birimizni yolg'izlatib qo'ymadik. Bir-birimizni ehtiyot qilib, avaylab-asrab yashadik. Faqat u kishi ketdilar-u, nazarimda, taqdir bizdan yuz o'girganday bo'ldi. Ketma-ket kelgan musibatlar, yo'qotishlar qarshisida yolg'iz qolganday sezdim o'zimni. Chunki endi yonimda tog'day suyanchiq bo'lib turadigan inson yo'q edi-da.
* * *
2017 yilning oxirlarida Nosir aka xastalanib qoldilar. Shifoxona muolajalari naf bermadi. 2018 yilning 13 yanvarida esa… oilamiz ustunidan ayrildik. Uyimiz huvillab qoldi. Ichimga chiroq yoqsa, yorishmas bir ahvolda qoldim. Ustoz bor fayzu barakani, tinchlik-xotirjamlikni, yaxshi kunlarni o'zlari bilan olib ketgandek bo'ldilar.
Avvaliga o'g'limizning biznes hamkorlarining nomardligi sabab, uysiz bo'lib qoldik. Bir necha yil ijaradan-ijaraga ko'chib yurib sarson bo'ldik.
Shunda yordam so'rab, O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasi raisi Sirojiddin Sayyidga murojaat qildim.
U kishi: “Biz Nosir boboni yaxshi ko'ramiz, albatta yordam beramiz”, deb ko'nglimni ko'tardi. Ko'nglimiz ancha taskin topib yurgan kezlarimiz oilamiz boshiga musibat tushdi. Yolg'iz o'g'limiz Xondamir 42 yoshida to'satdan insultga uchrab, olamdan o'tdi. Boquvchisiz qoldik. Hech kimning boshiga farzand dog'i tushmasin ekan. O'zimizni o'nglab olishim qiyin kechdi. Yashashga uyimiz, ijaraga to'lashga pulimiz yo'q edi. Maslahatni bir yerga qo'yib, men jiyanimnikiga, kelin bolalari bilan ota-onasinikiga borib yashaydigan bo'ldik.
Shunday sinovli damlarda qarindoshlar, mehr-oqibatli yaxshi odamlar, Yozuvchilar uyushmasi mutasaddilari holimizdan xabar olib, ko'mak berib turishdi… Ammo ko'rgiliklar, sinovlar hali tugamagan ekan. Jiyanimnikida yashab turganimda bir ehtiyotsizligim oqibatida oyog'im sinib, o'zim to'shakka mixlanib qoldim…
Sabrning tagi sariq oltin, deyishadi-ku, O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasining raisi Sirojiddin Sayyid, ustozning sadoqatli, mehr-oqibatli shogirdlarining sa'y-harakati bilan qaytadan Vatanli bo'ldik. Davlatimiz rahbari ko'rsatmasi bilan umr yo'ldoshim Nosir Fozilovning adabiyotdagi va xalqlar do'stligini mustahkamlashdagi xizmatlarini inobatga olib, bizga ikki xonali uy sovg'a qilindi. Xursandchilikdan ko'z yoshlarimizni tiya olmay qoldik. Umr yo'ldoshim o'zlari jisman oramizda bo'lmasalar-da, adabiyotga qilgan benazir xizmatlari, mehnatlari tufayli bizga yordam berdilar.
O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasida nashrga tayyorlangan Nosir Fozilovning “Tanlangan asarlar”i, yaqinda esa “Topdimu yo'qotmadim” kitoblarining to'ldirilgan nashri chop etildi…
Biz hozirda ko'rgan azob-uqubatlarimiz bir qadar unutilib, boshpanamiz borligiga shukronalar aytib, kelinim va nabiralarim bilan birga Yurtboshimiz sovg'a qilgan uyda minnatdorlik tuyg'usi ila yashamoqdamiz.
Nabiralarimizning ilmli, bilimli bo'lib, xorijiy tillarni, kompyuter texnologiyasini puxta o'rganib, elimizga, yurtimizga xizmat qiladigan barkamol insonlar bo'lishiga harakat qilyapmiz.
Yaxshi odamlarning qo'llab-quvvatlovi natijasida hayotimiz izga tushdi. Tinch-xotirjam kunlarga qaytdik.
Shukr va sabrda gap ko'p ekan. Siylovli kunlarga shukr qildik, sinovli kunlarga sabr qildik. Mana, taqdir bizlarni yana yaxshi kunlar bilan siyladi.
Allohga beadad, behisob shukrlar bo'lsin!
Muborak FOZILOVA