Marvarid yulduzlar shu'lasi

Har bir otayotgan tong shu'lasining bir-birini takrorlamaydigan sir-sinoati bor. Endigina ko'z ochayotgan bulog'u, yuvosh tortib, tiniqlashgan kuz soylariga o'ychan termulib turgan ko'hna Dunyogacha.

Mening tonglarim ham shunday…

Men bugun tongdan ota-onam, ustozlarim qabrini ziyorat qildim. Dilimni yordim, duolar qildim. Kuz chechaklarini po­yiga qo'ydim. Va o'yladim – Alloh bizga nasib etgan hayot ajdodlar, avlodlar silsilasida shu taxlit davom etaverar ekan.

Alloh menga O'zbekistonimiz kabi betakror yurtga farzand bo'lish baxtini ato etdi. Qalbimga Chotqol tog'larining g'ururini, buloqlarining shaffofligini berdi. Donishmand xalqimizning asrlar osha ko'z qorachig'idek asrab kelayotgan milliy qadriyatlarini tomirimda oqayotgan qonlarimga singdirdi. Va ONA oldida farzandlik burchi, qarzi qanday bo'lishi, uni uzmoq mas'uliyati haqida saboq berdi.

Bolaligimda buvajonim, otajonimning tuproq isi, onajonimning non isi kelib turadigan qo'llarini ko'zimga surishni yaxshi ko'rardim. Bu qo'llar menga juda qudratli, sehrli bo'lib ko'rinardi. Bu qo'llar qup-quruq yerlarda bog'lar yaratardi, bu qo'llar o'choqdan   issiq non uzib, bizga rizq ulashardi. Endi bilsam bu qo'llar mehnatkash, tabarruk xalqimiz qo'llari — har doim Allohdan yurtga tinchlik so'rab duo uchun ochiladigan qo'llar ekan.

Bugun ko'z o'ngimdan   olmosdek xotiralar yarqirab o'tayotir. Parkentning tuproq ko'chalarini changitib yurgan bolalik. O'yinlar… Tunlari to'lin oy shu'lasida horg'ingina somon yanchayotgan ot, uning orqasidan uyqusirab, biroq yoqimli charchoqdan rohatlanib ketayotgan qizaloq. Maktabning ilk ostonasi… Ilk ustozlar. Ilk kutubxona va birinchi sinfda o'qib, sehrga cho'mganim “Etti oqqush” ertagi… So'ngra Dorulfunun o'ziga chorladi, quchoq ochdi. O'n sakkiz yoshdagi tengqurlarimning ko'zlaridan olov sachrab turgan ohanrabosi… Va hammamizga mehr va muruvvat bilan og'alik qilgan Ahmadjon aka Meliboyev…

Bolaligimdan ulug' shoira Zulfiyaxonimni bir marta bo'lsa ham ko'rishni orzu qilardim. Kaftdakkina kitobchasini yostig'im tagiga qo'yib yotardim. Men intilgan cho'qqilarning jozibasi shunday edi. Ustozning oldilariga sevimli shoi­­ramiz — Oydin opa Hojiyeva yetaklab olib borganlarida, hayajondan yuragim dukuri samoga eshitilayotgandek edi. She'riyat… Ustozlarim Zulfiyaxonim, Muzayyana Alaviya, Abdulla Oripov, Erkin Vohidov, Oydin Hojiyeva duolari. Halima Xudoyberdiyeva chashmalari… O'zbekis­ton qahramoni, donishmand Ibrohim G'afurov akademiyasi… umrim kitobidagi go'zal varaqlar…

Bu yil men uchun og'ir sinov yili bo'lish bilan birga quvonch yili, diydor yili bo'ldi. Bemor bo'lgan paytlarimda musofirlik olamida dunyo­­ga boqib, begona shaharda, begona yurtda, bir g'arib qushchaga o'xshab qoldim men, deb she'rlar bitdim. Vatan diydoriga yetmoq saodatini so'rab Yaratganga iltijolar qildim.

Shukur. Avvalo Alloh, aziz insonlar ko'magida ro'parangizda yana sizlar bilan ro'baro' bo'lib turibman. Yetmish yoshga to'lishim munosabati bilan atrofimda birlashib, subhidam quvonchini menga hadya etgan, uni tashkil qilgan Toshkent viloyati hokimligi, uning ziyobaxsh qalbli rahbari Zoir Mirzayev, O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasi raisi, O'zbekiston xalq shoiri Sirojiddin Sayyid, Yozuvchilar uyushmasi viloyat bo'limi rahbari Mahmud Toir va anjumanda ishtirok etib, menga go'zal tilaklar bildirgan barcha azizlarga oilamiz nomidan o'z minnatdorligimni bildiraman.

O'zbekiston Qahramoni Munojotxon Yo'l­chiyevaning samimiyati, kamtarligi, dilbarligi hammani hayratga soldi. Anjumanda ishtirok etgan boshqa san'atkorlarimizning ham ajoyib qo'shiqlari dillarni-dillarga bog'ladi. Va hamma bu diydorlashuv saodatini barcha ayollarimizga bo'lgan e'tirof, mehr sifatida qabul qildi.

Mamlakatimizda muhtaram Prezidentimiz boshchiligida amalga oshirilayotgan zalvorli ishlar ko'lami biz ijodkorlardan o'z hisobini so'raydigan vaqt keldi. Yangilanayotgan, uyg'onayotgan O'zbekiston ruhiyati ijod kengliklarida barchamiz uchun yangi imkoniyatlar eshigini ochib beradi.

Bu yo'lda xalqimiz duolari hammamizga hamroh bo'lsin!

Go'zal O'zbekistonimizning tonglari sirga, sinoatga, shukuhga to'lib otaversin.

…Qadr tuni edi. O'shal tun olam,

Tangri sinovidan cho'chib o'tardi.

Etmish ming farishta zamin ustidan,

Nur daryosi yanglig' ko'chib o'tardi.

Orzular ijobat bo'lar o'shal tun,

Alloh ham ne so'rsang beradi, zotan.

O'shal qadr tuni simob yurak-la,

Men senga omonlik tiladim, Vatan!

Vatan! Bosh qo'yuvchi ulug' mehrobim,

Yotganda to'shagim, suyansam tog'im.

Shu jannat go'shani, yo'g'u borimni,

O'zing panohingda asra, Xudoyim.

Men o'zga boylikning emasman quli,

Dunyo ganjinasi uyg'otmas havas.

Tangrim, shu tuproqning qush qumursqasin,

Kiyiklarin burni qonamasa bas.

Oy kumushin yog'dir. Quyosh nurin sep,

Bu yurt qullik nima – mangu bilmasin.

Hatto bir chekkada sudralib yurgan,

Iloniga mayli, tikon kirmasin.

Oh, desam og'zimda lopillaydi jon,

Zulm zardobidan zard edi dilim.

Hisobsiz saharlar sen tupurding qon,

Ko'rgan-kechirganing shu bo'lsin, elim!

Bu dunyo sahnida omonatdir jon,

Bir yutum havodir umr degani.

Vatan – bu sohildir, har bitta yurak,

Shu yerda to'xtatib o'tar kemani.

Sen menga gul kabi farzandlar berding,

Yo'qdan bor aylovchi O'zingsan, zotan.

Yolg'iz bir o'tinchim, nurli ko'zlarim,

Iloyo zavoling ko'rmasin, Vatan.

Qadr tuni, tingla munojotlarim,

Men ham bir onaman, balki ojiz jon.

Ammo yuragimda Vatanim butun,

Zotan, yuragimda butundir iymon.

Bir ishq bor gulxandek borim yondirgan,

Alangalarida Qaqnus bolalar.

Vatan umrin so'rab qonimda porlar,

Hurlik zaminida ungan lolalar.

O'zbekning ko'ngliday ko'ngil qayda bor?

Dalasiday sodda, tuziday sodda.

O'zbek bahoriday bahor qayda bor?

Yalpiziday sodda. O'ziday sodda,

O'zbek bahoriday bahor qayda bor?

Po'panaklarga-da jon ato etgan,

O'zbek ayoliday ayol qayda bor?

Ko'zga tik boqolmay burilib ketgan,

U hech qachon “sevdim” deb aytolmaydi,

Asli bu so'z tanda jon erur, zotan.

Tars yorilgan qo'lin qadoqlarida,

Ayol muhabbatin o'qiydi Vatan!

Qadr tuni, sendan so'rovlarim mo'l,

Qoraytmasang hamki soch tolasini.

Bag'ringdan abadul abad uzmagin,

O'zbek isli, erka, sho'x bolasini.

U ona zaminday mehnatkash, halol,

Bahori, yoz, kuzi, sokin qishidir.

U – Vatan timsoli, butun dunyoga

Mag'rur boqib turgan Humo qushidir.

…Tog'lar notinch, kezib yurar qashqirlar,

Bo'rilar qonsirab, tishin qayraydi.

Morboz nay chaladi, afsunlariga,

Eshilib-eshilib ilon o'ynaydi.

…Ko'p g'alat bu dunyo. Boshdan-oyoq sir,

Qo'ynimizda ilon ko'p ekan, zotan.

Nayga eshiluvchi bundoq morlardan,

Alloh o'zi seni asrasin, Vatan!

Kim bilsin, hozircha morlar o'yini,

Sofdil yuraklarni o'yga to'ldirar.

Balki, tez orada o'yinchi morlar,

Makkor sohibini chaqib o'ldirar.

Ko'nglimni chaqadi, qiynaydi bu dam,

Boshimda guvillab turfa xayollar.

Morlar og'usini bizga keltirma,

Ey, oqko'ngil, sodda, ipak shamollar.

Olis asrlarning titroq bo'g'zidan,

Dunyoni titratib, bir nola keldi.

Asriy armonlarga toptirib yakun,

Mustaqillik degan bir bola keldi.

U hali juda yosh, butun vujudi,

Allohdan quyilgan nurdan bunyoddir.

U asli ibtido – “Haq mo''jizasi”,

Mangu hur va ozod odamizoddir.

Qadr tuni, tingla munojotlarim,

Erk, axir, tomirda lopillagan qon.

Shu go'dak umrida millat orzusi,

Shu go'dak umrida bor O'zbekiston.

Uni asra o'zing yomon ko'zlardan,

G'animning chohlari o'zini yutsin.

O'zbekiston, sening jilovlaringda

Xizr bobom mangu jilovdor o'tsin!

 

                                                    Sharifa SALIMOVA

Yangiliklarni do'stlaringizga ulashing

Fikr bildirish

Email manzilingiz chop etilmaydi. Majburiy bandlar * bilan belgilangan

17 + 16 =