Negativ odam shunday ekan…
Tabiiy ekologik muhitning buzilishi, iste'mol mahsulotlarida turli kimyoviy unsurlarning ko'payishi, axborotlar xuruji, ijtimoiy tarmoqlarning ta'siri bugungi davr kishilarining o'zlarini tarbiyaga muhtoj qilib qo'ymoqda nazarimda. Bu esa hammadan ko'ra ona va bolalar ruhiyatiga jiddiy xavf bo'lmoqda. Ruhiyati nosog'lom onalik ostonasidagi ayollar bola qornidalik vaqtida norozilik, (pessimistik) kayfiyati bolaga o'tishini xayoliga keltirishmaydi. Bola tug'ilgandan so'ng bu salbiy kayfiyat ona suti orqali ham bolaga singgadi. Natijada har qanday voqea-hodisalarning salbiy jihatlarini ko'radigan, faqat manfiy nuqtai nazardan mushohada qiladigan, har narsadan kamchilik topadigan farzandlar kamolga yetadi.
Shu sababdan “sut bilan kirgan jon bilan chiqadi” degan ibora asosan odamlar orasida har narsadan kamchilik topadigan, tirnoq ostidan kir qidiradiganlar uchun ko'proq qo'llanilar ekan. Nega shunday ekan? Ibn Sinoning oldiga olti oylik farzandini qanday tarbiyalash lozim, deb kelgan ota-onaga alloma “sizlar olti oyga kechikibsizlar” degan fikrlarni aytadi. Zamonaviy tibbiyot farzandni tarbiyalashdan avval bo'lajak ota-onalarni tarbiyalash lozimligini uqtirib kelmoqda.
Bebaho hayotni, bir martalik umrni faqat qora bo'yoqlarda ko'rish, har narsadan yomon jihatni axtarish, har kishining aybini izlash negativ qidiruvchi odamlarga xos xususiyatdir. Ular bilan suhbat asno dunyo haqida fikrlashsangiz o'zi bir kam edi insoniyat uni yanada kamchiliklarga botirib tashladi. Hayvonot va nabotot olamining yetkazgan salbiy ta'siri kammidi deyishadi.
Jamiyat haqida so'z ochsangiz demokratiya yo'q, hamma sohalarda muammolar qalashib yotibdi. Odamlarning dardini hech kim eshitmaydi. Rivojlangan davlatlarda undoq, ularda bundoq deydi.
Ishxonasi haqida gap ketsa, undan boshqa hamma xodim yalqov, ishyoqmas, o'z ishini bilmaydigan, umuman bu sohaning mutaxassisi emas.
O'zi haqida gapirsangiz meni bilasizku hamma narsani rost so'zlayman. Hamisha xalq dardini aytib, ishchi xodimlarning muammolarini ko'tarib yuraman. Lekin gapirganing, kuyganing, yugurganing bilan foydasi yo'q. Shuning uchun menga nima, bitta menga kerakmi deb qo'ya qolamanda, deyishadi.
Bir inson bir shahardan ikkinchisiga ko'chib borayotib, o'sha shaharda yashovchi insondan so'rabdi, — bu shahar qanday shahar odamlari yaxshimi, avvalgi yashagan joyimda insonlar juda yaxshi edi. Shunda unga shahar fuqarosi: “Ha birodar, bu shahar juda yaxshi, odamlari ham yaxshi” degan ekan. Har bir kishi fe'liga, a'moliga yarasha borliqni ko'radi. Borliq ham unga shunday aks-sado beradi.
Demak, tafakkurlash kerakki, o'zimiz qanday bo'lsak, javob shunga yarasha bo'ladi. Ya'ni biz oqdan qorani izlashni emas, aksincha qoradan oqni topa olish, ko'ra olish qobiliyatiga ega bo'lishimiz lozim. Har narsaning ijobiy jihatlarini anglay olsak, bizga nisbatan javob ham ijobiy bo'ladi. Bu esa yaxshilik va ezgulikning yanada keng quloch yozishiga zamin yaratadi.
Bahrom BOYMURODOV