Қалбим тоғларда қолди

Turob NIYoZ

Muallif haqida: Turob Niyoz — 1959 yilda G'allaorol tumanida tug'ilgan. O'zbekiston Milliy universiteti (hozirgi O'zMU)ning jurnalistika fakultetida tahsil olgan. “Muhabbat osmoni”, “Gullagan bog'lar”, “Muhabbat gullari”, “Ochiq yurak”, “Ko'ngilga murojaat:”, “Ummon yurak” nomli she'riy kitoblar muallifi.

O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a'zosi.

UMR

Tog'larimning yantog'i

Menga gulday ko'rinar.

Ularda o'tgan chog'im

Tushda tinmay ko'rinar.

Men shaharga ko'nikdim,

Qalbim tog'larda qoldi.

She'r – taqdirga yo'liqdim,

Butunlay aqlim oldi.

Umr esa o'tmoqda

Shamolday shitob bilan.

Yangi tonglar otmoqda

Eng ko'hna oftob bilan.

NAZM QILGAYDIR

Gullar havas bilan ta'zim qilgaydir,

Quyosh, oy hayratda razm qilgaydir.

Yulduzlar tunlari to'ymasdan boqar,

Quvonchdan entikib, bazm qilgaydir.

Shoir nazar solsa unga banogoh,

Sochdan tirnoqqacha nazm qilgaydir.

Ko'zlarimga rahmim kelmoqda juda,

Bu husnni qanday hazm qilgaydir?

ONA TILIM

Sen tug'ilgan kuni qayta tug'ildik,

Xalq nomini oldik sen sabab bo'lib.

Qaytadan quvonchga, baxtga yo'g'rildik,

Ko'ksimiz faxrga ketdi-ku to'lib.

Oradan o'tsa-da qancha asrlar,

Aslo eskirmading, bording yosharib.

Tutdayin to'kildi sonsiz qasrlar,

Sen esa daryoday oqding jo'sh urib.

Navoiy bobomiz minib g'ayratga,

Anglatib qo'ydi-ku sehru qudrating.

Uni o'qiganlar qoldi hayratda,

Qoyaday yuksaldi obro', hurmating.

Ammo g'animlaring edi sanoqsiz,

Yo'lingni to'sdilar qaroqchi misol.

Borliging ularga kelardi malol,

Bir-bir aytaversam, qayg'ung adoqsiz.

Nihoyat sening ham kuldi omading,

Davlat tili bo'lding – ushaldi armon.

Yovlaring qo'lida xor bo'p qolmading,

Elim dardlaringga bo'loldi darmon.

Hali ham yo'lingda uchrar g'animlar,

Ular tanimaydi o'z onasini.

O'zga onalarga quchoq ochurlar,

Bir kun anglarmikan bu xatosini?!

Lek seni suyadi elim naqadar,

Sen uchun ayamas hatto jonini.

Axir bu dunyoda bo'lmasang agar,

Kim ham bilar edi o'zbek nomini!

ODAMLAR

Bir-biriga o'xshamas ular,

Ammo bari mehrga tashna.

Mehr bersang shod bo'lar, kular,

Yuz-ko'zlari ketgaydir yashnab.

Ishonch bilan qo'lin uzatgay

Ko'targaydir hattoki boshga.

Mehr bilan umrin bezatgay,

Havas qilib o'tgay quyoshga.

O'YINLAR

Quvnoq bolaligim yodga solar yoz,

Bir-biridan qiziq o'yinlari ko'p.

Ularni o'ynashga vaqt ham emas oz,

Ayniqsa, qo'limdan tushmas edi to'p.

Taom yemoqqa ham topolmasdim vaqt,

O'yinlar o'ziga chorlardi tinmay.

Ha, ular o'shanda ekan shodlik, baxt…

Men esa o'ynardim e'tibor qilmay.

BAHOR VA SEN

Bahor bilan egizakdirsan,

O'xshaydirsan unga naqadar.

Uni har kun eslatgaydirsan,

Bahor esa seni eslatar.

Bahor kirib kelishi bilan,

Bog'lar birdan ketadi yashnab.

Sen yonimda bo'lishing bilan,

Ruhim gullar bog'larga o'xshab.

Qaldirg'ochlar, bulbullar kelar,

Moviylashar osmon tobora.

Mening esa yuragim kular,

Yonimdasan yana bir bora.

Yashil tog'lar, o'rik gullari,

Yayratadi qalbu ko'zimni.

Gulgun yuzing, toza dillaring

She'r qiladi har bir so'zimni.

Toshqin daryo, soylarga boqib,

Jo'shib ketar sokin hislarim.

Bir qarashda vujudim yoqib,

Keltirasan yalpiz islarin.

Men angladim: sen ham, bahor ham,

Go'zaldirsiz – o'xshashlik shundan.

Sizlar borki, kelmas qayg'u, g'am,

Minnatdorman har o'tar kundan.

OT MINGANLAR

Bugungi yigitlar otlardan ko'ra,

Jonsiz mashinani sevarlar ko'proq.

Ularni ayblab bo'lmaydi sira,

Tezkor zamon bilan hamqadam, o'rtoq.

Lek qalbni tarbiya qiladi otlar,

Ularni minganlar mard bo'lib o'sgay.

Vatanga xavf solsa gar dushman, yotlar,

Ulkan qoya yanglig' yo'llarin to'sgay.

MALOL KELMAYDI

Ona tilimizda biror chet ellik

So'zlasa, quvonchim yetgay osmonga.

Bosh yerga tekkuncha qilurman qulluq,

Rahmatlar aytarman o'sha insonga.

Chunki tilimizni yaxshi ko'raman,

Ota o'z bolasin sevgani misol.

Lozim bo'lsa, u deb fido bo'laman,

Bu menga zarracha kelmaydi malol.

YuKSALAR

Yantoqning ildizi uzun bo'larkan,

Yer osti suviga turarkan tegib.

Shundan na chanqarkan, na-da so'larkan,

O'sarkan g'oz kabi ko'kragin kerib.

Sening ham, vatanim, otashin mehring,

Yuraklar tubida otgandir ildiz.

Ul sabab hech qachon tushmagay qadring,

Aksincha, yuksalar misoli yulduz.

GAZETA HIDI

Gazetaning hidi bo'lar boshqacha,

Bosilib qo'lingga olgan chog'ingda.

Yayraydi oyoqdan toki boshgacha,

Yurgandek bo'lasan Eram bog'ida.

Nonning hidiga ham o'xshab ketadi,

O'xshaydi gullarning atirlariga.

Har bir o'qiganni xushnud etadi,

Yashaydi jurnalist satrlarida.

BEKORGA KELMABSAN

Yaxshi kitob yozsang, qilsang kashfiyot

Yo hal etolsang yurt muammosini,

Odamlar quvonchin aylasang ziyod,

Doim ola bilsang el duosini.

Bekorga kelmabsan, demak, dunyoga,

Demak, yashaganing bo'lmabdi xato.

Intilib yashabsan, tinmay ziyoga,

Ishlaring qo'llabdi doimo Xudo.

KUZ

Oltin tangalarga o'xshar yaproqlar,

Daraxt ularni hech to'kkisi kelmas.

Xuddi bolasiday sevib, ardoqlar,

Qayg'u ummoniga cho'kkisi kelmas.

Ammo kuz beshafqat – ayamaydi hech,

Barglarni bittalab terib olgaydir.

Daraxt uxlolmaydi – bedor erta-kech,

Faqat shoxi qolgan – o'yga tolgaydir.

Nimalarni o'ylar – bilmayman buni,

Balki yaproqlarin sog'inmoqdadir.

Lek ovutolmayman, ming afsus, uni,

Kuzning qilmishidan og'rinmoqdadir.

Kuzning o'zida ham yo'qdir ixtiyor,

U ham bo'ysunadi Haqning hukmiga.

Qishdan o'tib olsa, daraxt baxtiyor,

Yaproqlar ko'rk qo'shar yana ko'rkiga.

YoRNING VISOLI

Yuraging dukillab uradi birdan,

Lovullab yongaydir olov misoli.

Ko'zlaring qamashar ilohiy nurdan,

Axir juda yaqin yorning visoli.

O'zingni naqadar baxtli sezasan,

Ongu shuuringda uning xayoli.

Endi yerda emas, ko'kda kezasan,

Axir juda yaqin yorning visoli.

Nihoyat umidlar ochildi guldek,

Tamom qurib bitdi hijron niholi.

Yuraklar yurakka yaqin bo'lgandek,

Axir juda yaqin yorning visoli.

HAVO TOZA, OSMON MUSAFFO

Yuragim zirqirar tutunni ko'rsam,

Chang ko'kka uchganin guvohi bo'lsam,

Noxush hid, islarning domida qolsam,