Ustozlarga ta'zim
Sohaga kirib kelishimda adib Abdulla Jalil muhim rol o'ynaganligini mamnuniyat bilan ta'kidlashni istardim. O'shanda maktabda o'qib yurgan paytlarim edi. 9 “A” va 9 “B” sinf o'quvchilari o'rtasida “O'tkir zehnlilar” mushoirasi o'tkazildi. Shu yangilikni yoritish maqsadida kichik xabar yozib To'raqo'rg'on tumanida chiqadigan “Mash'al” (hozirgi “Davr”) gazetasiga yubordim. Maqolam tez orada bosilib chiqdi. Mana shu xabar taqdirimni butunlay o'zgartirib yubordi, desam, mubolag'a emas. Chunki avval huquqshunos bo'lishni orzu qilgandim.
Bu kasbga mehr uyg'otishda Abdulla akaning xizmati beqiyos. Oliy ta'lim dargohini kechagina tamomlagan tahririyat adabiy xodimi o'z vazifasini bajarish bilan birga yoshlarni qo'llab-quvvatlashga ham vaqt topishi oson bo'lmagandir. Chunki hali g'o'r, xabar yozishni ham eplay olmaydigan maktab o'quvchisini zahmatli kasbga yo'llash, unda kelajakda zo'r jurnalist bo'lishga ishonch uyg'otish hammaning ham qo'lidan kelavermaydi axir.
O'shanda menga o'xshaganlar ko'p edi. Har gal tahririyatga maqola ko'tarib borganimda Abdulla aka vaqt topib suhbatlashar, zarur tavsiyalar berishdan charchamasdi. Bizga esa gazetada chop etilgan har bir maqola o'zgacha zavq, motivatsiya ato etganligini so'z bilan ifodalash qiyin.
Oradan yarim asrdan ham ko'proq vaqt o'tdi. Sirtdan bo'lsa ham Toshkent davlat universiteti (hozirgi O'zMU)ning jurnalistika fakultetini tamomladim. Viloyat radiosida, O'zbekiston televideniesida, gazetalar tahririyatlarida ishladim. Abdulla aka bilan ustoz-shogird maqomidagi do'stona aloqalarimiz, ijodiy hamkorligimiz yillar sayin mustahkamlanib bordi. Ustozdan ko'p mehr ko'rdim, qimmatli maslahatlar oldim.
Bugun juda ko'p eslayman Abdulla akani. Chunki mehridaryo inson izidan borib kam bo'lmadim. Ba'zida yoshlar kelajagiga umid bilan qarash, ularni qo'llab-quvvatlash juda-juda muhimligini ustoz timsolida yaqqol ko'rdim.
Abdulla aka hayotlarining so'nggi daqiqalarigacha maslahatgo'y va madadkorlik maqomini a'lo darajada uddaladilar.
Har qalay, sohada bugungi darajaga yetishimda Abdulla aka kabi taniqli jurnalistlarning hissalari beqiyos ekanligini aslo yoddan chiqarmayman. Ibrohimjon Yusupov, Yo'ldosh Egamberdiyev, G'ulomjon Akbarovlar gazetachilikda, Obidjon Jumanazarov, Nosirjon Jo'raboyevlar radio sohasida, Xayrullo Murashev, Dildora Ahmedovalar televidenie yo'nalishida kamol topishimda xizmati singgan ustozlarimdir. Ayni paytda hozirgi davr adabiyoti va jurnalistikasining taniqli vakili Sodiq Sayxun bilan bir safda xizmat qilayotganimdan baxtiyorman. Ayniqsa, bolalikda shu kasbga qiziqish uyg'otgan va o'z ortidan ergashtirgan hamqishlog'imiz, To'raqo'rg'ondagi birinchi diplomli jurnalist, mehnat faxriysi Hamid aka Fozilovdan bir umr minnatdorman. O'z navbatida qimmatli maslahatlari va amaliy yordami bilan har tomonlama qo'llagan taniqli jurnalist, serqirra ijodkor Nurbek aka Abdullayevdan ham minnatdorman.
Yillar o'tdi. Bugungi kunda o'zim ham ustozlar yoshidaman. Yoshlar kelajagiga umid bilan qarash, o'z iqtidorini yuzaga chiqarish uchun dalda, zarur maslahat berish va amaliy yordam ko'rsatish qanchalar muhimligiga o'z faoliyatimda yaqqol amin bo'ldim. Shu sabab ushbu qoida bugun faoliyatim mezoniga aylangan.
Abdulla G'OZIYEV,
“Shifokor va hayot” gazetasi muharriri,
“Jasorat” va “Sog'lom turmush” medallari sohibi.