Baxtimiz kuylashsa erka bulbullar
Sherbek Ismoilov
OQ YO'L, YO'LOVChI!
Biz Sherbek bilan deyarli ovuldoshmiz. U bizning qishloqdan teparoqda — Urgut tog'lari bag'ridan Samarqand minoralari tomon ko'z otib turgan Zinak degan qadimgi qo'rg'onda tug'ilib, katta bo'lgan. Garchand hamsoya esak-da, men uni ancha kech tanidim. Tanishimga, mamlakatimiz rahbari Shavkat Mirziyoyevning Samarqand shahridagi 59-ko'zi ojiz bolalar uchun ixtisoslashtirilgan davlat ta'lim muassasasiga qilgan tashriflari sabab bo'ldi. Tashrif chog'ida Prezidentimiz Sherbek bilan uchrashdilar, uning so'zlarini, she'rlarini diqqat bilan tingladilar. Bu voqealarni televizorda ko'rganimdan so'ng Sherbekni topdim. Roppa-rosa to'rt yil bo'ldi bu voqeaga. Sherbek shu orada maktab-internatni tamomlab, Prezident tavsiyasi bilan Alisher Navoiy nomidagi Toshkent davlat o'zbek tili va adabiyoti universitetiga qabul qilindi. Hozir 3-bosqich talabasi. A'lo baholarda o'qish, turli konkurs va tanlovlarda faol ishtirok etish, jumladan, ona tili va adabiyot fanlari olimpiadasi respublika bosqichi g'olibi bo'lish barobarida hamisha she'riyat bilan, she'riy tuyg'ular og'ushida yashadi. Tinmay mashq qildi, izlandi va izlanyapti.
Ta'kidlaganimdek, Sherbek hali talaba: o'qish, tirikchilik, qismat yelkasiga yuklagan og'ir sinov, buning ustiga ijod…
She'rlari pishiq, puxta. U shunchaki qo'liga qalam oladiganlar toifasidan emas. Ba'zi satrlari o'z-o'zidan qalbingizga o'rnashib qolganini sezmay qolasiz. Bu nima? Albatta, uning mahorati, iqtidoridan dalolat. Mana, bir misol: onasiga bitgan “Bolaligim” nomli she'rida u sog'inchni shunday ifodalaydi:
Men cho'milgan ariqda hali
Badanimning isi bor edi.
Bu — shoirona ifoda, ijodkorga xos talqinning suvrati emasmi?..
Unsa izimizda alvon lolalar,
Qushlar ikkimizga tutsalar boda… —
deya orzu qiladi noma'lum sevgilisiga bag'ishlangan bir she'rida u.
Uning “Kapalagim” she'ri juda go'zal, ayniqsa, xulosasi:
Shoir bo'lmay ketay, bu ne ko'rgulik,
She'rim bitgunicha bitibdi umring.
Naqadar sharafli yashab o'tolding,
Oh, she'rga aylanib ketibdi umring.
Sherbek olamni hissiyot, qalb ko'zi bilan ko'radi va shoirona tasvirlashga, ifodalashga urinadi. Yon-atrofdagi voqea-hodisalar, yuz berayotgan eng oddiy holatlardan ham o'ziga xos she'riy-falsafiy xulosalar chiqara oladi.
Bu — har bir ijodkor uchun juda muhim.
Sherbek Ismoilov — bor mashaqqatlarni bo'yniga olib, katta maqsadlarni ko'zlab yo'lga chiqqan ijodkor — yo'lovchi. Men unga bu yo'lda sabr-bardosh, omad va muvaffaqiyatlar tilayman.
Abdusaid KO'ChIMOV,
O'zbekistonda xizmat ko'rsatgan yoshlar murabbiysi,
O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a'zosi,
Oliy Majlis Senati a'zosi.
BOLALIGIM
Buncha erta yo'qlabdi sizni,
Shoshibdi-da, attang, keksalik.
Sochingizda bolaligimdan
Oqlar qolgan bo'lib esdalik.
Har tomonga yugurdim-eldim,
Neki bo'lsa, dedim peshona.
Dunyosiga dunyo sig'magan,
Yoshligimni sog'indim, ona.
Bugun qishloq yo'llari ravon,
Lek hayotda yo'l topmoq mushkul.
Goh nasiya odamgarchilik,
Mehr tugul, muhabbat tugul.
Qishlog'im tosh ko'chalarida,
Bolaligim izi bor edi.
Men cho'milgan ariqda hali
Badanimning isi bor edi.
Bugun qishloq yo'llari tekis,
Oqmay qo'ygan ariqda suv ham.
Begonaday bo'lib qolibdi
Qishloq menga, o'ylab qarasam.
Talpinaman so'qir misoli,
Bag'ri to'la nayza shaharga.
Huvillagan vujudim bilan
Xat bitaman shomdan saharga.
Ingroq dilga taskin bo'lar deb,
Sayr qildim qishloqni bugun.
O'pkam yayrab toza havodan,
Bor g'uborim to'kildi butun.
Men cho'milgan ariqqa yana
Suv to'libdi. Ko'z to'ymas boqib.
Shu ariqda bilsam, onajon,
Bolaligim ketibdi oqib.
NOMA'LUM SEVGIM
Buloqqa aylanib qolsaydi ko'nglim,
Ichsayding, tanangga singib ketsaydim.
Sho'xchan erkalanib, kaftingda tinmay,
Qirq kokiling uchin tavof etsaydim.
Soyangga aylanar bo'lsaydim yoxud,
Ortingdan ergashib yurardim har dam.
Yomg'irga aylanib, hech yo'qsa bir bor,
Sochlaringni silab, yuzingga tomsam.
Sevgim — yuragimda mangu o'chmas o't,
Go'yo cho'g' ustida bosaman qadam.
Meni sevmasliging alam qilmaydi,
Seni kimdir sevsa, qiladi alam.
Ko'nglim bo'lolsaydi,
qaniydi ko'ngling,
Baxtimiz kuylashsa erka bulbullar.
Visol qo'shig'iga jo'r bo'lib biz ham,
Muhabbat poyiga to'shasak gullar.
Dunyoni to'ldirsak, baxt iforiga,
Sen kulsang, ko'zingda porlasa quyosh.
Bag'rimda yashnasang, zavq berib menga,
Armonlar chekinsa, berolmay bardosh.
Tongning tarovati, ayni shabnam chog',
Olamni sayr etsak, misli shabboda.
Unsa izimizda alvon lolalar,
Qushlar ikkimizga tutsalar boda.
Men orzu qilaman armonim bilan,
Ishq esa qalbimda gullayverar jim.
Kimligingni bilmay sevaveraman,
Hali uchramagan noma'lum sevgim.
KAPALAGIM
Ko'nglim qanotingdan olgan andoza,
Ko'ksimni silashing shundan ehtimol.
Kapalagim, tunda yo'qlabsan meni,
Nedan joning halak?
Aytgil bu ne hol?
Qay gulga qo'nolmay o'ksidi qalbing?
Sezib qoldingmi yo umring oxirin?
Senga qanday dalda beray nozigim?
Bemorman o'zim ham bilmay
ishq sirin.
Yo bo'lmoq istading dardimga sherik?
Shundan parvonasan chap ko'ksim uzra.
Mehrga zorligim sezdingmi erkam?
Yuragim qinida bormoqda muzlab.
Senga biram havas qilaman, ishon,
Umrim qisqa deya aslo yema g'am.
Qisqarib ketmoqda, ming afsus, bu kun,
Muhabbatning umri senikidan ham.
Kechir, kapalagim, kuygan ko'nglimni,
Bir kunlik umringga baxsh etmasa nur.
Insonlar halovat buzar umrimga,
Ajabo, berasan orombaxsh huzur.
Shoir bo'lmay ketay, bu ne ko'rgulik?
She'rim bitgunicha bitibdi umring.
Naqadar sharafli yashab o'tolding,
Oh, she'rga aylanib ketibdi umring.
MENING BAXTIM
Xayollarim to'zg'in sochlaringizdek,
Labingiz rangiga bo'yalgan qalbim.
Sog'inchlar yoprilib kelar ko'ngilga,
Ismingizni quchib, qaqrandim,
qalqdim.
Ko'ngillar muhabbat qo'lida chillak,
Ko'nglingiz ko'zlagan,
ko'nglim bilmaysiz.
Derazani ochsam, kuzlangan borliq,
Kuz kelgan dilga,
siz nechun kelmaysiz?
Chizishga chog'langan suratingizni,
Qalbimdan ohista tomgan tuyg'ular.
Qog'ozni qizilga bo'yagan bilan,
Lek sizni qaytarib berolmas ular.
Siz shunday yashaysiz o'zingiz bilmay,
Qo'shiqqa aylanib ovozlarimda.
Yo o'rin olasiz uyqusiz tunda,
Yig'loqi she'r bo'lib qog'ozlarimdan.
Men kuyib kuylayman, yozaman yonib,
Garchi yasholmasman ko'nglimdan ortib.
O'sha sizni mendan tortib olganlar,
Sira she'rlarimdan ololmas tortib.
Men shunday yashayman, dersiz, devona,
Sog'insam, suratdan sochingiz silab.
Gohida o'rtanib baxtsizligimdan,
Yaratgandan esa sizga baxt tilab.
Baxtsiz emasdirman men ham,
ehtimol,
Sizsiz ham emasman. Abadiy ahdim…
Ruh ichra ruh bo'lgan fardim,
farishtam,
Sizni sevaman-ku, shu mening baxtim.
ONAJON…
Onajon, men boryapman uyga,
Sultonlardek mag'rur, ulug'vor.
Bag'rim esa belangan qonga,
Vujudim ham nuragan devor.
Onajon, men boryapman uyga,
Tovonimda Toshkentning izi.
Unutilgan qishloq havosi,
O'pkam to'la shaharning isi.
Onajon, men boryapman uyga,
Dil yem bo'lgan yolg'on sevgiga.
Unutilayozdi bahor ham,
Kelmay qo'ydim men ham esiga.
Onajon, men boryapman uyga,
Yaralanib do'st tuzog'idan.
Mehrim sochib tosh dillar uzra,
Mehrsizlarning tosh o'chog'idan.
Onajon, men boryapman uyga,
Judo bo'lib butkul o'zimdan.
Aytmasam ham bilib olasiz,
Hammasini nursiz ko'zimdan.
Onajon, men boryapman uyga,
Sochingizga oqlar orqalab.
Toshkent esa meni kutadi,
Yo'llarimga toshlarin qalab.
Onajon, men boryapman uyga,
Bag'ringizda bola bo'lgani.
Yana yangi zafarlar quchib,
Yashash uchun kuchga to'lgani.
Onajon, men boryapman uyga,
Dilda cheksiz sog'inchim tuyib.
Meni menga qaytib berasiz,
“Bek bolam”, — deb erkalab, suyib.