Uch o'tinchim

Alloh dard beraman desa, o'zini o'ta sog'lom sanab yurgan vallomatiga ham beradi. Yetmishdan oshib, kuzning o'rtasiga kelganda, kutilmaganda, aslida, salom bermay kiriladigan “makon”ga bir kecha-kunduzda ellik martalab salom beradigan bo'lib qoldim, desangiz.

O'sha kunlari yuqori idoralar nazoratida bo'lgan “Ma'rifat ulashib” loyihasi bo'yicha to'rt kun to'rtta oliy ta'lim muassasasiga borish, ertalabdan kechgacha uchrashuvlar o'tkazish kerak. Borishning ham iloji yo'q, bormaslikning ham. Yana bir kunlik ikki juftlik darsimni fakultetda birga ishlaydigan yostiqdoshimdan iltimos qildim. Boshqa kafedraning a'zosi bo'lgani uchun u ham og'rinib, ochig'i, noilojlikdan zo'rg'a rozi bo'ldi.

Uch kun uch universitetga bordim. Bo'lganim bo'ldi, o'ziyam.

Uchinchi kuni suyuq narsalar kamroq iste'mol qilishni o'ylab, nonushtaga tuxum qaynattirdim. Tuxumni archiyotib, uning semizroq tarafidagi choy qoshiqdaygina keladigan bo'shliq nimagadir qattiq diqqatimni tortdi. Ichimda o'ylay boshladim: “O'zi-ku, tovuq qurg'urda aql-paql yo'qdek. Go'ng titgani-titgan. Shuning uchun xalqda esi pastroq kishilarga nisbatan “tovuq miya” degan tavqi la'nat ham ishlatiladi. Bundan tashqari, tovuqning tuxumi yetiladigan yerida bunday toza kislorod qaydan paydo bo'ldi ekan? Axir tovuq uni jo'jaga jon kirganidan keyin bir necha kun toza havodan nafas olishi uchun maxsus qoldiradi-da.

Xo'sh, tovuq shu buyukdan-buyuk oqilonalik bilan rejalashtirilgan ishni o'z-o'zicha qila oladimi?!

Endi ham Xudoning yaratuvchiligiga qoyil qolmay ko'ring-chi!..”

Shularni o'ylay-o'ylay, uchta tuxumni archib, paqqos tushirishga ham ulguribman, deng.

Keyin ko'ngil birdan iltijoga o'tdi-ku: “E Yaratgan Egam! Shunchalar Qodir kuchsan! Kaminani yoshlar huzuriga ma'ruzalar qilish, o'z ijodi namunalaridan o'qib berish uchun yuborayotganingga mingdan-ming roziman. Lekin davra ayni qizigan mahal rektorga telefonimni ko'rsatib, go'yo o'ta muhim joydan qo'ng'iroq bo'layotganday qilib, aslida… o'sha joyga yugurtirganing nimasi? Tadbirlardagi sheriklarim bo'lmish O'zbekistonda xizmat ko'rsatgan jurnalistlar Abdurazzoq Obro'y bilan Salim Ashurdan-ku hech narsani yashirishning iloji bo'lmay ham qoldi. Shunday kunda kaminani dardga mubtalo qilmasang, kasal yuborgan ekansan, bu ma'naviy tadbirni boshqa kunga qoldirsang bo'lmaydimi? Axir Senga bu nima degan gap? Qo'lingdan keladi-ku! Yana darsimni birov o'tishi ham yoqmayapti…” — deb o'tindim ichimda.

Xoh ishoning, xoh ishonmang, Vazirlar Mahkamasining ko'rsatmasiga ko'ra, Oliy ta'lim, fan va innovatsiyalar vazirligining topshirig'iga binoan bolalarimning onasiga fakultet dekanining xotin-qizlar masalalari bo'yicha maslahatchisi sifatida yuqoridan talabalar o'rtasida insholar tanlovi o'tkazish topshirilibdi-ku. U darsimga mening o'rnimga emas, amalda o'zining vazifasini bajarish uchun kirdi. Bu ish xamirdan qil sug'urgandek silliqqina kechgani, bir iltijomni inobatga olgani uchun Alloh taologa minglarcha shukrlar qildim.

Kechga borib, ahvolim yomon og'irlashdi. To'rtinchi kuni mo'ljallangan oliy ta'lim maskaniga borolmasligimga ko'zim ham yetdi. Shu mahal rejadagi Yangi asr universitetining mas'ul xodimi qo'ng'iroq qilib, ertangi tadbirimiz boshqa kunga qoldirilganini aytib turibdi-da.

E Qodir Egam!!! Bir ojiz bandangga shunchalar mehribonmisan?! Axir ikkinchi o'tinchim ham inobatga olinibdi-da.

Ertasi kuni Shohruxbek o'g'limiz kaminani poliklinikaga eltdi. Nonushta qilmay borilgan, albatta. Tahlillar topshirib, shifokorga ko'ringuncha peshinga yaqinlashib ham qoldi. Yana do'xtir baquvvat-baquvvat ovqatlar iste'mol qilishni buyurdi.

Toshkent — ko'p katta shahar. Gapimga kirsangiz, to'g'ri kelgan yemakxonadan qorinni to'yg'azib ketavermang. Ko'p pushaymonlar yeysiz. Lag'monga boradigan bo'ldik. Lag'monning eng zo'ri qaerda tayyorlanadi? Bilmasangiz va yana reklama deb hisoblamasangiz, sirni oshkor qila qolay: butun Toshkent bo'yicha lag'monning eng zo'rini shahar katta halqa yo'lining “Lokomotiv” madaniyat va istirohat bog'i ro'parasidan Qibrayga boradigan ko'chaning boshrog'idagi “Eskijo'va” uyg'ur milliy taomlari” kafesidan iste'mol qiling. U yerda Shahobiddin aka boshchiligidagi ustadan-usta lag'monchilar ishlaydi.

Ota-o'g'il ishtaha bilan lag'mon yeyapmiz-u, ko'ngil qurg'ur uydagilarga kashal bo'ldi-ku.

— Olib ketishga uchta alohida-alohida lag'mon buyurasiz, — dedim o'g'ilga.

Bir kelinimizning ota-onalari qo'shni mahallada turishadi. Baxtiyor qudamning eng yaxshi ko'rgan taomlari — lag'mon. U kishiga ham ko'ngil qurg'ur kashal bo'lsa, deng:

— Bu yerga bir Baxtiyor qudani ham olib kelishim kerak ekan-da, — dedim o'g'ilga.

Uyga ham yetdik. Olib kelingan lag'monlar isitila boshladi. Shu payt Baxtiyor qudam kasal ko'rish uchun kirib kelib qolsalar…

Alloh taolo ko'nglimdan o'tgan uchinchi iltijomni ham bajo ayladi!

“So'rang, beraman!” — degan yeri bor-da.

Bu tasodifmi yoki qonuniyat?

Bilgan undoq deydi, bilmagan bundoq…

Bu yog'i endi har kimning iymoniga bog'liq.

Sultonmurod OLIM,

O'zbekiston Jurnalistlar

uyushmasi a'zosi.