Orzularim osmonda edi…
Yoshligimda: “Qachon katta bo'laman? Qachon men ham katta-katta shaharlarga boraman?” deb xayolan o'zimga o'zim ko'p savollar berardim. Shu tariqa bolaligim Sherobodning chekka bir qishlog'ida o'tdi. Mana, o'sha kunlar keldi va men yurtimizning tarixiy shaharlariga bordim, ko'rdim, bugun esa poytaxtimiz Toshkentda yashayapman, o'qiyapman va ishlayapman.
Yaqinda 25 yoshga to'ldim. Inson ulg'aygani sari tashvishu muammolari ortib boraverar ekan. Bolalik paytimda samolyotda uchishni juda istardim va istagimga yetdim. 2021 yil mart oyida Termiz – Moskva yo'nalishida Rossiya Federatsiyasiga uchdim: albatta, ishlash uchun. Musofirlik, o'zga yurtda pul topish oson emas. Bir yildan ko'proq muddat Moskvada o'zbek milliy taomlari restoranida novvoychilikni o'rgandim. Bunga ko'p vaqt ketmadi: bor-yo'g'i 20-25 kunda uddasidan chiqdim.
Men uchun ota-bobom qilmagan novvoychilik kasbi kundan-kunga yoqib qoldi. Ishladim, pul topdim, lekin ko'nglim to'lmasdi. Sababi sinfdosh o'rtoqlarim oliy ma'lumotga ega bo'lib, maktab, kasalxona yoki bank sohasida ishlay boshlagan edi. Shundan so'ng ichimda kuchli isyon paydo bo'ldi: “Tengdoshlarim kabi o'qib, oliy ma'lumotli bo'lib yursam-chi?” degan maqsad tug'ildi. Vaqt o'tishi bilan Toshkentga qaytdim. Shu yerda ish topib ishlab, o'qishga topshirdim. Alloh omadimni berib, o'tgan yili o'qishga kirdim: O'zbekiston Milliy universiteti talabasi bo'lishga musharraf bo'ldim.
Oilaviy sharoitim meni o'qitishga yetmasdi. Shu bois ham ishlab, ham o'qib o'zimni eplashga intildim. Ayni paytda poytaxtdagi kafelardan birida kassa xodimi bo'lib ishlamoqdaman. Salkam ikki yil bo'libdi: vaqt qanchalar daryo kabi tez oqmoqda-ya!
Ish faoliyatim mobaynida ko'p qiziq va kulgili, ajablanarli, gohida qayg'uli vaziyatlarga tez-tez duch kelaman. Eng qayg'uli holat — yarim tun soat 01:00 yoki 02:00 bo'lishiga qaramay, ichib mast bo'lgan, yarim yalang'och kiyingan qizlar kirib kelaveradi. Ular pul uchun chet el fuqarolariga ergashib yurishadi: biri xitoylik, biri turk, biri hind yigitlari bilan. Afsuski, bularning barchasi haqiqat. Hayronman — o'zbek qizlarining ibosi, hayosi, iffati shu darajada yo'q bo'lib ketmoqdami, degan savol meni qiynaydi. Ko'chada, o'qishda, ishda shunday afsuslanarli holatlarni ko'rib, shunda o'zimga aytaman: “Nahotki haqiqat qalampirdan achchiq bo'lsa?”
Shohrux RAJABOV,
O'zMU 2-kurs talabasi.