Unutmadim chehrangni aslo…
Xoliq HAKIM
Muallif haqida:
Xoliq HAKIMOV — 1949 yil Samarqand viloyati Toyloq tumanida tug'ilgan.
Samarqand davlat universitetining o'zbek va tojik filologiyasi fakultetida tahsil olgan.
Ijodkorning “Dashtda bayram”, “Zamin saxovati”, “Yaxshilikdan yaralgan dunyo”, “Dalalarda qolgan hislarim”, “Xumorim” singari o'ndan ziyod she'riy va nasriy kitoblari nashr etilgan.
O'zbekiston Jurnalistlar uyushmasi a'zosi.
O'ZING EDING
Osmon rosa yig'ladi bu tun,
Ko'z yoshini to'kdi chelaklab.
Nur taralib, yoyilganda kun,
Oq-qorani oldi elaklab.
Tuni bilan menda bir isyon,
“Nega?!” degan so'roq bermas kuch.
Sensiz qolgan kunimdan buyon,
Go'yo taqdir olar mendan o'ch.
Kammi shuncha sensiz yonganim,
Yana qancha dosh bersin yurak?
O'zing eding bir ishonganim,
Boshqasini bilmasam kerak…
BIR SO'Z DEMAY…
Ajrashdik. Ro'yi ruxsoring
Yashayotir ko'ksimda hamon.
Shirin damlar ehtirosli, eng…
Dildiragan dilga armug'on.
Unutmadim chehrangni aslo,
Qalbim dardga bo'lsa ham oshno.
Tashlab ketsang hamki, sevgilim,
Inkor etmas yurak, eh, tashna!
Peshonamni devorga tirab,
Eslagayman u shirin damni.
Baxtli onlar chog'idan umid,
Yoqarmisan yurakda shamni?
Ko'zdan yoshim tomchilar yum-yum,
O'rtaliqda kuydi ne tilsim?!
KUYGAN BORMIKAN?
Bu dunyoda mendayin ko'yingda kuygan bormikan?
Ishqning har zarbidan farog'at tuygan bormikan?
Qay xislating bitayin yurak qonim siyoh etib,
O'zgani ko'rmay ko'zi, bir seni suygan bormikan?
Marjon kabi ipga tizsam taqdirimning dodini,
Tosh qalbing erib zora, tinglasa dil faryodini.
Oh, bu otash dilginangni dilimga boylasa-yu,
Ochun hech ko'rmas bo'lsa, mendan ortiqroq shodini.
OShIQLIK BAXTI
Tunlari kuyib, kunduzlar yonib,
Sevgiga talpindi devona yurak.
Hijron kemirganda o'zidan tonib,
Alam sahrosini kezdi jonsarak.
Aslo qayg'urmagin, o'ksima, ey dil,
Armonlar jamlanib, aylandi she'rga.
Faqat xotirjam bo'l, so'ngra shukr qil,
Senga ishqni in'om etgan taqdirga.
Sevmasang, ehtimol, she'r ham bitmasding,
Oy-u yulduz ko'kdan boqmasdi, ishon.
G'aflatdan bir qadam nari ketmasding,
Bulutlar ortida bo'lardi osmon.
Aslo qayg'urmagin, o'ksima, ey dil,
Armonlar jamlanib, aylandi she'rga…
SEN KABI…
Hech kim sen kabi ko'nglimni
Batamom zabt etgan emas.
Yo'llaringga burib yo'limni,
Kutayapman – naf yo'q, abas.
Xayolim band sen-la tun-kun,
Zanjirband asirman o'zim.
Yo'l qaragan g'aribu tutqun,
Ko'zyosh to'kib gohida sim-sim.
Qaydan bilsin ishqsiz gumroh
Devona shoirning dardini?
Qora sochlaring olar, oh,
Bamisli tegirmon gardini.
Qandu bol so'rsam tilingdan,
Roziman yoki yo'q degaysan.
Tiz cho'kib tutsam qo'lingdan…
Jonim, sen bunga arziysan!
O'TINCh
Sog'inch bir olam bo'lib,
Huzuriga boraman.
Ozgina o'pkam to'lib,
Unga dardim yoraman.
Mashaqqatim aytaman,
Yolg'izlik kuydirganin.
Men g'arib bechorani
Jonidan to'ydirganin.
Umr bo'yi izlab uni,
Topgan-u yo'qotganim.
Qalbimdagi tuyg'uni,
Ketkazolmay qotganim.
“Birga o'tkazgan onlar
Sog'intirdi, – deyman, – yor.
Ado qildi hijronlar,
Etgin meni baxtiyor…”
Sening qovog'ing soliq,
Kel, shu karashmangdan kech.
Afsusda emas Xoliq,
Seni sevganidan hech!