Yangi O'zbekistonnoma
“Vatan uchun yashaylik” ko'rik-tanloviga
To'lqin EShBEK
Muallif haqida: To'lqin EShBEK (To'lqin Eshbekov) — 1963 yili Samarqand viloyati, Ishtixon tumanida tug'ilgan. 1985 yilda ToshDU (hozirgi O'zMU)ning jurnalistika fakultetini tamomlagan. Ijodkorning qissa va hikoyalardan iborat “Jigarbandlar” (1992), “Shabada esgan kun” (1992), “Qishloqlik bola qissasi” (1994), “Jaydari hangomalar” (1996), “Adashgan qiz qismati” (2000), hajviy she'rlari jamlangan “O'zbekning yomoni bo'lmaydi” (2020), publitsistika, esse va badialari o'rin olgan “Hayot karvonlari” (2005), “Qutlug' qadamlar” (2005), “Samarqand farzandi” (2020), “Olimning beqiyos olami” (2020), “Generalning mangu yulduzi” (2023), hajviyalar, hangomalar, hikoyalardan iborat “Ikki asr odami” (2022) singari ko'plab kitoblari nashr etilgan.
Muallif qator badiiy va publitsistik asarlari uchun adabiyot sohasidagi Usmon Nosir mukofoti (1993) va xalqaro “Oltin qalam” (2008) milliy mukofotiga sazovor bo'lgan.
O'zbekiston Respublikasi Prezidentining farmoniga muvofiq “Do'stlik” ordeni bilan taqdirlangan.
O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a'zosi.
Yangi O'zbekistonnoma
O'zbekiston Respublikasi
Mustaqilligining 32 yilligiga
Dunyoning ostu usti bor va to'rt tomoni,
Biroq yo'qdir o'zbek degan elning yomoni.
Yoshi Tangritog'i ila bahslashib kelgan,
Tarixidur minglab asrlarning pinhoni.
Samarqanddan sovg'a doim Noni Osiyo,
Ochlik payti ko'pga yetgan Toshkentim noni.
Makkadan ham qaytar emush chumchuq sog'inib,
Ana shunday xislatlidur tuprog'im doni.
Odam olasi ichida derlar azaldan,
O'tab borar bundaylarni tarix ketmoni.
Sholi orqasidan kurmak suv ichsa mumkin,
Bug'doy shopirganda qolar kam-tun somoni.
Arzon beillat bo'lmas, ham qimmat – behikmat,
Dur ila tosh aralashdir olam marjoni.
Xalqim o'tmishiga doxil neki azizdir:
Jangchi malika To'maris, Shiroq cho'poni.
Buddaviylik Hindistondan o'tgan shimolga,
Otashparast yodlab o'tgandir “Avesto”ni.
Bir saltanat boshqasiga o'rin bo'shatgan,
Markazi Ishtixon bo'lgan Ko'li Miyoni.
Turonzamin Ipak yo'lin chorrahasidir,
Ilmu irfon ham tashigan savdo karvoni.
Makka tuprog'idan Islom qadami yetgach,
Muqaddasdir yurtda Usmon yiqqan Qur'oni.
Mahshargacha yetgay Samarqanddan yetishgan,
Imom Buxoriydan sahih hadislar shoni.
Ovro'poda bir surat bor – Suqrot yonidan,
Joy olgandir al-Forobiy, ham al-Farg'oniy.
Hanafiylik mazhabiga Moturidiy kuch,
Imomi A'zamga go'yo vazir Maoniy.
Moturidiy tug'ilganda Buxoro taxtin,
Qo'lga oldi yosh yigit – Ismoil Somoniy.
Ro'dakiy mahoratidan arab aruzi
Forsiy nazmni ayladi marvarid koni.
Arobiy lisonga berib zeb az-Zamahshar,
Mulki arabda bo'lmishdi til nuktadoni.
Al-jabrning otasi – al-Xorazmiy esa,
Ibn Sino shu kungacha – Luqmoni-soniy.
Sulton Mahmudning yonida Hind sori yetgan,
Beruniydan meros “Urjuza”, “Hindiston”i.
Yassaviydan Naqshbandga uvays tariqat,
“Dil ba yor”ni ko'zga surtganlar G'ijduvoniy.
Shundan Buxoroi sharif madaddur dinga,
Ko'hna Samarqanddir, magar ko'rki dunyoni!
Yurtim ko'kida bir yulduz porlar abadiy,
Elda nomi – Temur otlig' Sohibqironi!
Temur bobom etagini tutgan nevara –
Daryo ortidan ergashgan ilm ummoni.
Ulug'bek va shogird Ali Qushchidan yodgor
“Ziji Ko'ragon” jadvali – falak narvoni.
Yurtlar shohi ko'p bo'lgay, ammo so'z mulkin
Navoiydir to qiyomat yolg'iz sultoni.
Darig'o-kim, yildan-yilga topdi fatorat
Temurbekdan qolgan meros – yaxlit Turoni.
Quroq yurtni birlashtiray deya Oroldan
Cherik tortib keldi ul Muhammad Shayboniy.
Otadan yosh yetim Bobur jo'nadi diltang,
Ortda qoldi tug'ilgan yurti – Andijoni.
“…Ba'zi tunlar qulog'imga ilinar elas
Panipat jangida Boburshohning suroni”.
O'z yurtiga sig'maganning biridir Mashrab,
Shoh nomini oldi – tuzilmasdan devoni!
So'ng uzoq arosatda qoldi bu kenglik,
Vaqt o'tardi – na sanog'i boru, na soni.
Jadidchilar islohot deb bong urdi yurtda,
Etishdilar Fitrat, Avloniy va Cho'lponi.
Qodiriyning o'zin chaqdi Kalvak mahzumlar,
“Mushtum”, “O'tkan kunlar” ham “Mehrobdan chayon”i.
Yosh niholdek bevaqt o'z yurtidan yulinib,
Sibirlarda ado bo'ldi shoir Usmoni.
Salla keltir desa, kalla keltirgan zamon:
Kimga foyda beribdi kechikkan pushmoni?!
Qancha yetim-esirlarni olib bag'riga
O'zbek bo'ldi zamonning Hazrati Insoni!
Ustoz Hamid Olimjondan ijodkorlarga
Meros qoldi yangi ijod uyi – Do'rmoni.
O'rta Osiyoning davlat dorilfununi
Etishtirdi yurtda yuzlab doktor unvoni.
Akademik Habib Abdullo Qizilqumda,
Ko'hna oltin konlariga burdi dunyoni.
Ko'z jarrohi Muhammadjon Komilov domla,
Ko'r ko'zlarga yana qayta berdi ziyoni.
G'afur G'ulom ta'rif etgan xalqim san'atin:
Halima, Tamara, Jo'raxon, Komiljoni.
“Uch ildiz”dan unib chiqqan Pirimqul Qodir –
Avlodlarga atalgan cho'ng nasr sarboni.
O'zbek eli kosmosga ham qo'ydi-ku qadam:
Kosmonavtlar Jonibekov va Solijoni!
Istiqloldan madad oldi yurtim yangidan,
Yangi tarix erur tadbirkorlar zamoni!
Ilk yurtboshi Islom Karim olam minbari
Uzra ilk bor so'ylagani – o'zbek zaboni!
Ammo chetda tinch turmadi g'alamislar ham,
Bu dunyodir mafkura — kurashlar maydoni.
Shahidlikka bel bog'lagan necha ongipast,
Boshqalarga qo'shib bo'ldi qo'shmozor joni.
Ammo azallardan sobit aqida bulkim:
It huradi – o'taverar zamon karvoni.
O'zbek sarkardasi bo'lsa Sobir Rahimov,
Shoir Erkin va Abdullo – xalq qahramoni!
Toshkent chiroy ochayotir, yer osti-usti,
Metrosida tinmay yelar o'nlab vagoni.
Bor tovog'im-kel tovog'im bu yog'i faqat:
Har bir kichik magazindir – “Dunyo do'koni”.
Uchinchi Uyg'onish tamal toshini qo'ygan,
Xalqiga yo'lchi yulduz – Shavkat Miromoni!
Menikidir, senikidir, hammamizniki:
Har bir jonning bunda erur O'zbekistoni!
Donish domla duosida bul “al-omoni”:
To abad uchramagay o'zbekning yomoni!